ΘΛΙΨΗ

Είναι τόσες μέρες που στέκομαι και παρακολουθώ τα γεγονότα να τρέχουν γύρω μου με την αντίσταση μου να εχει κατέβει στο μηδέν. Κι όμως μέσα μου κυλάει ορμητικά ενα τεράστιο ποτάμι, που άλλοτε γίνεται οργή και άλλοτε θλίψη, θυμός, απογοήτευση. Η ζωή φαίνεται να ακολουθεί τους κανονικούς της ρυθμούς. Στην πραγματικότητα όμως εχουν αλλάξει ολα οσα αποτελούν την καθημερινότητα μας.
Ο μισθός σου έχει κατέβει στο μισό και κινδυνεύει να πάει παρακάτω. Ο φίλος σου έχει χάσει τη δουλειά του και το δάνειο τρέχει απλήρωτο. Την περασμένη εβδομάδα μαζέψαμε τρόφιμα για την οικογένεια της μικρής Μαρίας. Έχει χάσει τη μητέρα της και ζει με τη γιαγιά και τον παππού, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους.
Η Ελλάδα στη φτώχια, η κοινωνία σε αποσύνθεση, οι αξίες και η ανθρωπιά μας σε κίνδυνο. Σε πρώτο πλάνο η μετανάστευση. Οι νέοι πακετάρουν όνειρα και ελπίδες και φεύγουν. Η μνήμη μας ασπρόμαυρη με σκηνές από ταινίες της δεκαετίας του 50 και του 60.

Αποχαιρετάμε πρόσωπα, κλείνουμε το δωμάτιο που αγαπήσαμε, οι θόρυβοι λιγοστεύουν στο σπίτι, η μοναξιά μας γίνεται ταίρι. Στο σινεμά βουλιάζω στο κάθισμα μου και αφήνω τους φανταχτερούς ήρωες να με παρασύρουν στη δική τους πραγματικότητα. Ο Κλούνευ μου κλείνει το μάτι από τη Χαβάη και παραδέχεται απλά, οτι ο κόσμος δεν είναι πάντα τόσο αγγελικά πλασμένος όσο μοιάζει. Σημασία εχει πόσο μπορούμε να μεγαλώσουμε τις ανοχές-αντοχές μας και να δεχτούμε την αλήθεια.
Βγαίνω στη νύχτα και νιώθω μέσα μου μια τεράστια ερημιά. Τα γέλια έρχονται από μια παρέα νέα παιδιά που αγοράζει ποπ-κόρν και ετοιμάζεται να βουτήξει με το κεφάλι στη γλυκιά φαντασία του σινεμά. Τους κοιτάζω που απομακρύνονται και φεύγω χωρίς σκέψεις.
Στη δικιά μου φαντασία τα χρώματα έχουνε μια γκρίζα απόχρωση και μεγαλώνει όλο αυτό όσο προσπαθώ να ταιριάξω οσα μου έταξαν και οσα προσπάθησα, με οτι ζώ.

Ενα βράδυ στο κέντρο αποχαιρετήσαμε με χαμόγελα και ποτά τους φίλους και συναδέλφους που πέρασαν στην εφεδρεία. Ήτανε ενα πάρτι πικρό καθώς ολοι τους προσπαθούσαν να συνηθίσουν σε μία καινούρια πραγματικότητα που τους ξημέρωσε ξαφνικά και αναπάντεχα και άλλαξε συνήθεις ετών. Τα λεφτά είναι ελάχιστα μας λένε, αλλά υπάρχουν και χειρότερα.

Φεύγουμε αργά το βράδυ και νιώθουμε το κρύο να μας περονιάζει. Μια βροχή θα μας σώσει σκέφτομαι και με φαντάζομαι κιόλας να στέκομαι στήν καταιγίδα βρεγμένη ως το κόκαλο, με την ελπίδα της κάθαρσης. Ειναι ενα τεράστιο θεατρικό σκηνικό ολο αυτό, που στήθηκε σε μια γωνιά της γής και περιμένει τον απο μηχανής θεό για να δώσει τη λύση. Κι οσο αυτός δεν εμφανίζεται, κι οι πρωταγωνιστές έμαθαν να παίζουν τόσο κακό θέατρο, ειναι δυστυχώς ολα πολύ αληθινά για να τα θεωρήσουμε ψεύτικα.

Και έτσι ανακαλύψαμε τον φόβο. Φόβος είναι η αποδοχή του κακού για να αποτρέψεις το χειρότερο. Όπλο ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις αποσκευές των ισχυρών.Όταν φοβάσαι μαθαίνεις να μην αντιδράς, να μην διεκδικείς. Αυτή είναι η πιο μεγάλη απειλή και χρειάζεται να παλέψεις πολύ για να μάθεις να μην φοβάσαι.

Αντιγράφω από το ποίημα του Σικελιανού:

"Ας κρούσω, σά νευρή σε ημίθεων τόξα,

κύκνου φωνή πλασμένη από τη Δόξα

Κράτει σφιχτά τον πόλεμο Σου Ελλάδα!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Με την αδεια στη τσεπη, χαρουμενη και απολυτως προσαρμοσμενη στο πνευμα των ημερων, εφυγα την Πρωτοχρονια για λιγες μερες στο Πηλιο. Ειναι μια ευλογια αυτο το βουνο και ειχα χρονια να παω με αποτελεσμα να εχω ξεχασει την ονειρεμενη ατμοσφαιρα, τα χρωματα, τη φυση και τις μυρωδιες που ξεπηδανε αβιαστα απο παντου.

Με τη γευση του τσιπουρου να σου καιει την ανασα παιρνεις δυναμεις για να εκδραμεις στη φυση. Πανω απο την Πορταρια αντικρισαμε τα πρωτα χιονια και μια ομιχλη σαν βγαλμενη απο παραμυθι. Με μεγαλη χαρα ηθελα να βρεθω στην αγκαλια των παιδικων μου ηρωων και η φαντασια μου εψαχνε για κεινη τη γνωστη νεραιδα που θα σταματησει το χρονο και θα με αφησει για παντα εκει στη μαγεια του μυθου.


Σ'αυτο το υψομετρο και με τη θερμοκρασια να βρισκεται τις περισσοτερες φορες κοντα στο μηδεν το γκυ βρισκεται στην καλυτερη του ωρα και δεν το χορταινεις. Οσες φορες προσπαθησα να εχω τετοιο φυτο στον κηπο μου, απλως απετυχα. Εδω πανω ειναι το βασιλειο του και εμεις το θαυμαζουμε απο μακρια.
Μια σκαλα, ενα πετρινο γλυπτο, σε ανεβαζει στη μικρη πλατεια στο ησυχο Πουρι
για να χαρεις τη φυση


Ενας κεδρος στην πλατεια της Ζαγορας
και νοτισμενα φυλλα στο κοντινο δασος





Παραμυθενια ατμοσφαιρα στα Χανια και μια πιατελα μηλα κοκκινα της φωτιας, υπεροχο φιλεμα στην πλατεια της Μακρινιτσας μαζι με ενα φλυτζανι τσαι.
Καλη Χρονια σε ολους, γλυκεια, τρυφερη γεματη απο την ανθρωπινη παρουσια και ας εχει χρωμα κοκκινο αυτο του παθους που μας εμπνεει.

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Πριν απο λιγες μερες παρουσιαστηκε  στη Ν.Υορκη η δημιουργια ενος εικονικου μουσειου του Ιταλου σχεδιαστη VALENTINO.
Προκειται για μια πρωτοποριακη ψηφιακη  εμπειρια μοδας που παρουσιαζει τα πενηντα χρονια δημιουργιας του οικου.
Το εν λογω ψηφιακο μουσειο ειναι εμπνευσμενο απο την Ρωμαικη αρχιτεκτονικη, ενω αν ηταν πραγματικο θα χρειαζοταν περισσοτερα απο 100.000  τ.μ. για να αναπτυχθει.
Ειναι μια πραγματικα σπουδαια εφαρμογη που περιλαμβανει 5000 εικονες με δημιουργιες του VALENTINO, διαφημιστικες καμπανιες, φωτογραφιες απο περιοδικα και εμφανισεις διασημων με ρουχα του σχεδιαστη.
Με ενα μεγαλο παρτυ γιορταστηκε η πιο προσφατη, αλλα και τοσο διαφορετικη δημιουργια του Ιταλου μοδιστρου.Ενα παρτυ που συγκεντρωσε μεγαλα ονοματα του καλλιτεχνικου χωρου, αλλα και προσωπικους φιλους του.

Απολαυστε το.Νομιζω πως αξιζει τον κοπο.Ειναι ενα θαυμα τεχνικης δημιουργιας και ομορφιας.Μας κραταει με το βλεμα στο παρελθον και τη σκεψη στο μελλον.

THE FOOD LOVERS

Ειναι μια τοσο ωραια εποχη αυτη και γεματη αρωματα και γευσεις.Τα προιοντα της γης σε απολυτη αφθονια και με μια φανερη προκληση, μας καλουν σε γαστριμαργικες δημιουργιες.
Ειναι καποιες στιγμες που θα ηθελα να εχω το χρονο, να μπω σε μια κουζινα με τους παγκους της καταφορτους απο τα αγαπημενα υλικα και να μαγειρευω ωρες και ωρες. Και μια παρεουλα πιο κει να με προσεχει και να με βοηθαει.Ισως και να με εμπνεει.

Σαββατο πρωι και βουταω τα χερια μου στο μαλακο στρωματακι απο αλευρι που ξαπλωνει νωχελικα σε ενα βαθυ μπολ. Το ταιριαζω με τη μαγια και λιγο ζεστο νερο και το παιδευω για ωρα πολυ. Για να εχουμε ενα καλο αποτελεσμα, πρεπει η γλουτενη να απλωθει για τα καλα και να φτιαξει δεσμους αγαπης μεσα στο ζυμαρακι. Το αφηνω να φουσκωσει απο περηφανεια-κι εγω μαζι του.Βρε πως τα καταφερα τοσο καλα λεω μεσα μου-και το βαζω στο αμαρτωλο τηγανι να χρυσαφισει. Το λουζω με το μελι που κουβαλησα απο την Κρητη και ειναι ενα μικρο θαυμα του πρωινου.

Για εντελως αμαρτωλες καταστασεις μπορεις να το στολισεις και με τα καρυδια της φωτογραφιας, αλλα εγω το απεφυγα. Με οσο ζυμαρι περισσεψε το βραδυ εφτιαξα πιτσα για τους ποδοσφαιροφιλους. Πολυ καλη!


Βουλιαζω στον καναπε με μια χαρα πως ηρθε η ωρα να τελειωσω επιτελους τα "Καλοκαιρινα ψεματα" του Bernhard Schlink και βλεπω διπλα μου αφημενο το τελευταιο τευχος της Lifo. Καλα λεω ας ριξω μια ματια, γιατι παντα κατι το πολυ ενδιαφερον εχει να μου πει. Στα Ημερολογια κουζινας αρχιζω παλι να ονειρευομαι. Μια καθολου φανταστικη περιηγηση στον υπεροχο κοσμο της γευσης, μια γλωσσα λιτη με το πιο νοστιμο περιεχομενο και μια ωδη στην εποχη που μας ταξιδευει και μας γεμιζει με τους καρπους, και τα αρωματα της.

Αντιγραφω για να ταξιδεψουμε.

"Κρεμμυδια. Καραμελωμενα μεσα σε ταρτες,σουπες και τσατνει,συμπρωταγωνιστες σε πιατελες με τυρια.Σουπες, ζωμοι κρεατων που αχνιζουν, κρεμες απο λαχανικα, τραχαναδες που στολιζονται με κρουτον,γαριδες,και ψεροψημενο μπεικον. Οσπρια.Μπορει να ειναι all season, ομως οι φασολαδες του χειμωνα με τα λουκανικα και το μπουκοβο ειναι μεγαλη ιστορια.Προσθετω φακες με σκουμπρι,ρεβιθαδες, ισως και μαυροματικα με κολοκυθα....

Οσομπουκο και αλλα κομματια κρεατος που γουσταρουν να σιγοβραζουν για ωρες σε μαντεμενιες κατσαρολες μεσα σε πηχτα ζουμια γεματα γευση.Κοκκινιστα με αρωματα μακρινου καλοκαιριου, που ομως η πηχτη σαλτσα τα μεταφερει στο παρον,αλλα που ψηνονται σε κοκκινο κρασι, σκορδο και σερβιρονται με μανιταρια,ακομα και με λευκες σαλτσες.Λαχανοντολμαδες και σαλατες με λαχανο, ξινομηλο, ροδι και καρυδια.Και για τους αγγλομαθεις κοκκινο λαχανο στην κατσαρολα με ξινομηλα και μπαχαρικα για τα χριστουγεννιατικα τραπεζια.Χοιρινα με τραγανη πετσα και γεμιση κυδωνια, δαμασκηνα η πορτσινι.Πουρεδες αρωματισμενοι μυστικα με οτι τους παει και παντα με βουτυρο και κρεμα να γινονται βελουδενιοι. Και στο τραπεζι να ερχονται ραντισμενοι με λιγη απο τη σαλτσα του κρεατος που τους σερβιρετε μαζι.

Φρεσκα ζυμαρικα , με ραγου,μανιταρια του δασους η ακομα και με μερικες φλοιδες βουτυρο.

..... Αλλα και tartes tatins,με μηλα η αχλαδια.Μπαμπαδες με ρουμι....Λαβα σοκολατας για τους σοκολατοφιλους και σαρλοτ πικρης σοκολατας με βατομουρα για το τραπεζι των γιορτων.Madeleines με λεμονι η maple syrup.Παγωτο κανελα με κομματια απο γλυκο καρυδακι,κεικ καροτο με frosting απο τυρι, αλλα και κεικ με καφε και καραμελωμενα καρυδια."
Αλλα να εχουμε και μια παρεα απο καλους φιλους για να τα απολαυσουμε μαζι, γιατι οι γευσεις θα μοιαζουν πολυ μοναχικες οταν δεν θα εχουν ενα τροπο να μοιραζονται.Και στη στιγμη να αναψει το τζακι στη γωνια και να ξεπηδουν οι χρυσοκοκκινες φλογες μαζι με τα ονειρα μας.

Αχ τωρα πια περασα στον χειμωνα τον αληθινο και πως να ξαναπιασω στα χερια μου το βιβλιο με τα ψεματα τα καλοκαιρινα! Το αφηνω να με περιμενει.Ισως οι ηρωες του να με καταλαβουν λιγακι αν νιωσουν τις γευσεις και την ομορφια της εποχης.