Μα τα παραθυρα δεν βρισκονται, ή δεν μπορω
να τα βρω.Και καλλιτερα ισως να μην τα βρω.
Ισως το φως θαναι μια νεα τυραννια.
Ποιος ξερει τι καινουρια πραγματα θα δειξει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Σ'ενα παραθυρο σταθηκα κι εγω να αιχμαλωτισω το φως.
Δεν εχει χρωμα,μονο χρονο.Χρονο ακριβο,που γεμιζει ασφυκτικα τις ωρες μου και στελνει βασανιστικα μηνυματα στη μνημη, που δεν εχει καταφερει να γινει ληθη.
Εδω ακουμπησα ονειρα,φιλιες,πηρα αποφασεις που τα αλλαξαν ολα,εκλαψα και γελασα πολυ.Απο δω θαυμασα την πανσεληνο και χαρηκα με ολη την κουραση της δουλειας την πιο ομορφη ανατολη να καλωσοριζει το πρωινο φως.Κι οταν η μερα φτανει στις πρωτες απογευματινες ωρες της, βλεπω τον ηλιο να γερνει πισω απο τις βουνοκορφες της Σαλαμινας, αποφασισμενος να συναντησει αλλες πολιτειες, να ζεστανει και να μαγεψει τις καρδιες των ανθρωπων.
Φευγω κι εγω,κλεινω το παραθυρο της ζωης μου.Ετσι κι αλλιως εσβησε tο φως του ηλιου,ηρθε η νυχτα με μαυρα πεπλα και σκεπασε τις ελπιδες και τις προσδοκιες.
Για λιγο ομως, γιατι συντομα θα ξαναβρω το φως σ'ενα καινουριο παραθυρο, με αλλα θελγητρα και πολλες υποσχεσεις.
Καληνυχτα.
Ωραίες οι φωτογραφίες και το κείμενο που τις συνοδεύει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστας...
Mέγιστος Καβάφης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι φωτογραφίες πραγματικά υπέροχες! Φιλιά!
Γιάννα μου,τι γλυκά έκλεισες αυτό το παράθυρο της ζωής σου!!!Έχεις το χάρισμα να εφευρίσκεις το φως ακόμη και στα πιο "σκοτεινά" μέρη και να το μεταδίδεις,σε χαίρομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή στο νέο σου ξεκίνημα και
απ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιάαα
που φτάνουν στο παράθυρό σου
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιάαα!
Γιάννα μου,όλη η ομορφιά,το χρώμα, η ευαισθησία, μαζί με μια γλυκιά,γοητευτική μελαγχλολία,συναντήθηκαν σε τούτη την ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σε φιλώ,φιλεναδίτσα μου!
Ενα σημειωμα...ολο γλυκα, αναπολησεις, προσδοκιες..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπιζω γλυκεια Γιαννα μου να ηταν ποιητικη αδεια ολο αυτο και να μην συμβαινει κατι...στη ζωη σου...που δειχνει αλλαγες...
Οπως και ναναι παντως, το καινουργιο φως στην ζωη μας....δειχνει καινουργια αρχη ακομη κι αν ειναι το καινουργιο φως της μερας...
Φιλια πολλα
καθε αλλαγη μια καινουργια αρχη
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο αντικρυζουμε το φως
μπορουμε να ξεκιναμε ξανα και ξανα
ευλογα και περιτεχνα συνεδεσες τα παντα με το φως
αυτη τη φορα ανεπιφυλακτα οι φωτο επαιξαν το δευτερο ρολο
το κειμενο ηταν ο πρεπων πρωταγωνιστης
δεν θα μπορουσε να υπαρξει καλυτερη αρχη απο αυτο το κειμενο!
Ανεπανάληπτος Καβάφης και ωραιότατες φωτογραφίες, που της τράβηξε άνθρωπος με καλλιτεχνικές ευαισθησίες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρα ποίησης! Ο Καβάφης είναι παρηγοριά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μην αφήνεις το παράθυρο κλειστό! Πάντα κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον θα φανεί...
Αγαπημένη μου Γιάννα με τις υπέροχες φώτο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε το ίδιο σημείο του ορίζοντα από άλλο παραθύρι,θα είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά όλα.Ακόμη και αυτά που πέρασαν αλλά και αυτά που έρχονται:)))
Φιλιά κορίτσι μου:))
Δεν μπορεί,κορίτσι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη νύχτα δεν κρατάει πολύ.
Κάπου ελοχεύει ένα άλλο παράθυρο
όπου ανοίγοντάς το
θα γεμίσει Ανατολη.. και φως
θα διώξει τα σκοτάδια...
Σιμώνει..σαν το άγιο ξημέρωμα...
Να το καλοδεχτείς με ανοιχτή αγκαλιά!!!
Ενα φιλι...δύο.. μύρια!!
Γεια σου Κωστα ευχαριστω πολυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήRoadartistα μου κι εγω δεν πιστευα οτι θα ηταν τελικα τοσο ωραιες οταν τις τραβηξα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια πολλα.
Ρουλα μου σημασια εχει να αφηνουμε παντα ενα παραθυρο ανοιχτο στη ζωη μας.Τοτε θα μας βρει σιγουρα η αυρα απο ενα αλλο ανοιχτο παραθυρο κι η στιγμη δεν θα ειναι ποτε πια η ιδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτασου να πιασω ενα πουλι απο αυτα που στελνεις,μολις περασε μεσα απο το παραθυρο μου.Φιλια
Ολγα μου με την ευαισθησια σου περασες πισω απο τις λεξεις.Φιλακια κοριτσακι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρφια γλυκεια μου τα λογια σου με κρατησαν πολυ ωρα να τα διαβαζω.Η αληθεια ειναι οτι θα ηθελα αυτη τη στιγμη να αλλαξω καποια πραγματα στη ζωη μου αλλα οι αποφασεις ειναι δυσκολες οταν για πολλα χρονια στεκεσαι στο ιδιο παραθυρο και τωρα πρεπει να το εγκαταλειψεις,χωρις σχεδον να κοιταξεις πισω σου.Απο την αλλη σκεφτομαι οτι για ολα τα πραγματα ερχεται το πληρωμα του χρονου και εμεις ετσι απλα, περναμε απο το προσκηνιο στο παρασκηνιο για να συνεχισουν καποιοι αλλοι αυτο που αρχισαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεχρι να αποφασισω κατι οριστικα για μενα θα απολαμβανω αυτο που λες,το πρωτο πρωινο φως που υποσχεται μια καινουρια μερα.Φιλακια
Αγαπημενε Παναθηναιε παντα αγγιξεις την ουσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι η απεικονιση αυτη σταθηκε η αφορμη,η αιτια αλλη.Σαν τον χειρουργο που ανασκαπτει για να αφαιρεσει οτι μας ποναει και να θεραπευσει σωμα και ψυχη,ετσι κι εγω ανασκαπτω τη ζωη μου τελευταια.Καποια πονανε και με ταλαιπωρουν,αλλα νομιζω οτι η ανακουφιση ερχεται στο τελος.Και το τελος ειναι παντα μια καινουρια αρχη.
Γεια σου Φοιβο μου.Ευχαριστω,ερχεσαι παντα με ενα καλο λογο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελικη,το ανοιχτο παραθυρο ειναι ενα περασμα στη ζωη.Αυτη που ζουμε,αυτη που προσδοκουμε να ζησουμε;Δεν εχει σημασια νομιζω.Σημασια εχει να δουμε το φως να περναει και να ειμαστε εκει οταν φτασει το σωστο μηνυμα.Καλημερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερινα μου με μια σταγονα αισιοδοξιας στη γνωστη συνταγη ολα μπορουμε να τα δουμε διαφορετικα.Ακομα και το φως μοιαζει διαφορετικο και η παραμορφωση των πραγματων πιο οικεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις μεγαλες συζητησεις εχω την ελπιδα οτι θα τις κανουμε απο κοντα.
"Η νυχτα δεν κραταει πολυ."Ευχαριστω καλη μου Πελα.Το εχω αναγκη ειλικρινα.Ξερεις προσπαθησα να αφησω στην ακρη τις ευαισθησιες πολλες φορες και δεν τα καταφερα.Αυτο εχει ενα τιμημα,αλλα οπως λες σιμωνει το αγιο ξημερωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλω πολυ κοριτσι μου.
Πάντως το πιο όμορφο φως είναι αυτό που λούζει τη φύση στο ηλιοβασίλεμα (αρκεί να μην έχει σύννεφα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο για αυτό αξίζει να έχουμε πάντα το παράθυρό μας ανοιχτό και να οραματιζόμαστε την επόμενη ημέρα.
Δες και εδώ μερικές εκπληκτικές φωτογραφίες
http://www.flickr.com/search/?q=sunset&w=all
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))