Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΘΛΙΨΗ

Είναι τόσες μέρες που στέκομαι και παρακολουθώ τα γεγονότα να τρέχουν γύρω μου με την αντίσταση μου να εχει κατέβει στο μηδέν. Κι όμως μέσα μου κυλάει ορμητικά ενα τεράστιο ποτάμι, που άλλοτε γίνεται οργή και άλλοτε θλίψη, θυμός, απογοήτευση. Η ζωή φαίνεται να ακολουθεί τους κανονικούς της ρυθμούς. Στην πραγματικότητα όμως εχουν αλλάξει ολα οσα αποτελούν την καθημερινότητα μας.
Ο μισθός σου έχει κατέβει στο μισό και κινδυνεύει να πάει παρακάτω. Ο φίλος σου έχει χάσει τη δουλειά του και το δάνειο τρέχει απλήρωτο. Την περασμένη εβδομάδα μαζέψαμε τρόφιμα για την οικογένεια της μικρής Μαρίας. Έχει χάσει τη μητέρα της και ζει με τη γιαγιά και τον παππού, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους.
Η Ελλάδα στη φτώχια, η κοινωνία σε αποσύνθεση, οι αξίες και η ανθρωπιά μας σε κίνδυνο. Σε πρώτο πλάνο η μετανάστευση. Οι νέοι πακετάρουν όνειρα και ελπίδες και φεύγουν. Η μνήμη μας ασπρόμαυρη με σκηνές από ταινίες της δεκαετίας του 50 και του 60.

Αποχαιρετάμε πρόσωπα, κλείνουμε το δωμάτιο που αγαπήσαμε, οι θόρυβοι λιγοστεύουν στο σπίτι, η μοναξιά μας γίνεται ταίρι. Στο σινεμά βουλιάζω στο κάθισμα μου και αφήνω τους φανταχτερούς ήρωες να με παρασύρουν στη δική τους πραγματικότητα. Ο Κλούνευ μου κλείνει το μάτι από τη Χαβάη και παραδέχεται απλά, οτι ο κόσμος δεν είναι πάντα τόσο αγγελικά πλασμένος όσο μοιάζει. Σημασία εχει πόσο μπορούμε να μεγαλώσουμε τις ανοχές-αντοχές μας και να δεχτούμε την αλήθεια.
Βγαίνω στη νύχτα και νιώθω μέσα μου μια τεράστια ερημιά. Τα γέλια έρχονται από μια παρέα νέα παιδιά που αγοράζει ποπ-κόρν και ετοιμάζεται να βουτήξει με το κεφάλι στη γλυκιά φαντασία του σινεμά. Τους κοιτάζω που απομακρύνονται και φεύγω χωρίς σκέψεις.
Στη δικιά μου φαντασία τα χρώματα έχουνε μια γκρίζα απόχρωση και μεγαλώνει όλο αυτό όσο προσπαθώ να ταιριάξω οσα μου έταξαν και οσα προσπάθησα, με οτι ζώ.


Ενα βράδυ στο κέντρο αποχαιρετήσαμε με χαμόγελα και ποτά τους φίλους και συναδέλφους που πέρασαν στην εφεδρεία. Ήτανε ενα πάρτι πικρό καθώς ολοι τους προσπαθούσαν να συνηθίσουν σε μία καινούρια πραγματικότητα που τους ξημέρωσε ξαφνικά και αναπάντεχα και άλλαξε συνήθεις ετών. Τα λεφτά είναι ελάχιστα μας λένε, αλλά υπάρχουν και χειρότερα.


Φεύγουμε αργά το βράδυ και νιώθουμε το κρύο να μας περονιάζει. Μια βροχή θα μας σώσει σκέφτομαι και με φαντάζομαι κιόλας να στέκομαι στήν καταιγίδα βρεγμένη ως το κόκαλο, με την ελπίδα της κάθαρσης. Ειναι ενα τεράστιο θεατρικό σκηνικό ολο αυτό, που στήθηκε σε μια γωνιά της γής και περιμένει τον απο μηχανής θεό για να δώσει τη λύση. Κι οσο αυτός δεν εμφανίζεται, κι οι πρωταγωνιστές έμαθαν να παίζουν τόσο κακό θέατρο, ειναι δυστυχώς ολα πολύ αληθινά για να τα θεωρήσουμε ψεύτικα.
Και έτσι ανακαλύψαμε τον φόβο. Φόβος είναι η αποδοχή του κακού για να αποτρέψεις το χειρότερο. Όπλο ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις αποσκευές των ισχυρών.Όταν φοβάσαι μαθαίνεις να μην αντιδράς, να μην διεκδικείς. Αυτή είναι η πιο μεγάλη απειλή και χρειάζεται να παλέψεις πολύ για να μάθεις να μην φοβάσαι.
Αντιγράφω από το ποίημα του Σικελιανού:

"Ας κρούσω, σά νευρή σε ημίθεων τόξα,
κύκνου φωνή πλασμένη από τη Δόξα
Κράτει σφιχτά τον πόλεμο Σου Ελλάδα!

10 σχόλια:

  1. Και η τρομοκρατία συνεχίζεται και εκτός της οθόνης... Εχτές βγήκα να φωνάξω κατά των μέτρων και κατά μιας πολιτικής που καταδικάζει ανθρώπους σε φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση. 17,30 και η Βουλή (απέξω) γεμάτη κόσμο με ειρηνική διάθεση για να διαδηλώσει. Μόλις βγήκε ο Γλέζος και ο Θεοδωρ, ξαφνικά άρχισαν να ρίχνουν τα ΜΑΤ πάνω τους και τυφλά μέσα στο πλήθος βροχή δακρυγόνων. Τον κρότο τον έχω στα αυτιά όλη μέρα. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ. Είμαστε τυχεροί που δε θρηνήσαμε νεκρό. Αυτή είναι η χειρότερη τρομοκρατία για να πάψεις να βγαίνεις στο δρόμο, να κλειστείς στο σπίτι σου, να γεμίσεις φόβο. Δεν θέλουμε να αφήσουμε την χώρα μας, δώστε μας ένα κίνητρο να μείνουμε εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να ’ξερες, Γιάννα μου πόσο πονάει αυτό το »Οι νέοι πακετάρουν όνειρα και ελπίδες και φεύγουν».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ζουμε μερες απο το παρελθον.Τοτε που βασιλευε το παρακρατος και ολη η ιστορια γραφοταν στο παρασκηνιο.Εγω νομιζα οτι η ιστορια διδασκει,αλλα φαινεται οτι τα πραγματα ειναι εντελως διαφορετικα τελικα.Ντρεπομαι και λυπαμαι τοσο πολυ γιαυτη τη χωρα, γιαυτη την πολυπαθη δημοκρατια που μονο κατ'ονομα μας εχει απομεινει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυστυχως Στρατο το ξερω πολυ καλα, μια και πολυ συντομα ετοιμαζομαι κι εγω να αποχωριστω την κορη μου που σκεφτεται να φυγει και μαλιστα για πολυ μακρια.Νιωθω τοσο παραξενα και ψαχνω λογια για να την στηριξω μια και νομιζω πως στο βαθος αναγκαζεται να κανει μια επιλογη απο αναγκη και μονο.Εδω τα ονειρα δεν εχουν αυριο και μια ολοκληρη γενια πληρωνει το τιμημα της ανοησιας και της απληστιας των πολιτικων με τις υποσχεσεις και τα μεγαλα λογια.
    Κι ετσι ειμαστε ολοι σε ενα σταυροδρομι ανασφαλειας ,αμφιβολιας και μοναξιας πιστεψε με.Γιατι ολο αυτο εχει και μοναξια.Πολυ μοναξια.
    Αλλα εγω λεω παντα στην κορη μου να κοιταει μπροστα και να προσπαθει και ισως το ονειρο να ερθει να την συναντησει,Ποιος ομως μπορει να ειναι σιγουρος γιαυτο; Καλο βραδι και υπομονη σε ολους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννα μου αποτύπωσες εύστοχα τα αισθήματα που αποπνέει η κατάσταση που βιώνουμε, θυμός, θλίψη, φόβος,μοναξιά. Θα βρούμε στο τέλος το δρόμο μας, όσοι αντέξουμε τουλάχιστον και ανάλογα με τα ψυχικά αποθέματα του καθενός. Από τα συνέδρια των ψυχιάτρων έρχονται δυσοίωνες καταγραφές και προβλέψεις, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Όταν ακούω και διαβάζω ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες δεν μπορώ να αποφύγω το συνειρμό με τους μαυραγορίτες μιας άλλης εποχής. Προς το παρόν οι πλέον ωφελημένοι είναι οι παντός είδους κλέφτες που εκμεταλλευόμενοι την αποσάρθρωση κάνουν πλιάτσικο. Ω, ναι το υπουργείο προστασίας του πολίτη έχει και ένα έργο να επιτελέσει με τα χημικά στις πλατείες, υποτίθεται για να προστατεύσει την πόλη. Τα αποτελέσματα τα είδαμε όπως και ποιος ήταν ο σκοπός.
    Τα παιδιά μας καλή μου φίλη θα βρουν το δρόμο τους είτε φύγουν είτε μείνουν εδώ, τα δώσαμε γερές βάσεις. Έχουν όνειρα και την ορμή για να το πετύχουν, μια ώθηση και μια ευχή από εμάς περιμένουν. Άσε που είναι ευκαιρία και για μας να πηγαίνουμε να τα βλέπουμε στην ξενητιά :)
    Πολλά πολλά φιλάκια στην αγαπημένη μου οικογένεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Ρούλα, νομίζω πως κι εσύ με τη σειρά σου έχεις αποτυπώσει όλη τη μιζέρια και όλα τα νοσηρά φαινόμενα των καιρών μας.
      Και πόσο με στενοχωρεί που τόσα χρόνια όλοι εμείς επιβραβεύαμε όλους αυτούς που μας έκλεβαν τις ελπίδες μας με την ψήφο μας.
      Τώρα οι μάσκες πέσανε,αλλά και πάλι εμείς έχουμε κληθεί να πληρώσουμε το μάρμαρο και από πάνω μας λένε ότι μας σώσανε κιόλας.
      Εύχομαι τα παιδιά μας να φανούν περισσότερο προνοητικά και τυχερά από μας και να αλλάξουν ότι νοσηρό τους κληρονομήσαμε.
      Καλή Καθαρή Δευτέρα να περάσετε.Μέχρι εδώ κάτω έχουν έρθει οι μυρωδιές από τις νοστιμιές που ετοιμάζεις.
      Φιλάκια σε όλους σας.

      Διαγραφή
  6. Περασα να ευχηθω να περασεις καλες αποκριες και καλη καθαρα δευτερα με υγεια και καλη παρεα!!Σιγουρα τα πραγματα ειναι πολυ χαλια και δυσκολα.Ευχομαι η κορη σου να τα καταφερει.Υπομονη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκρουτζάκο μου Χρόνια πολλά και καλή Καθαρή Δευτέρα να περάσεις.
      Μακάρι να ξημερώσει για όλους μας μια καλύτερη μέρα.Καθαρή σαν την πρώτη μέρα της Σαρακοστής που θα γιορτάσουμε όλοι αύριο.

      Διαγραφή
  7. Πέρασα να σου ευχηθώ Καλή Σαρακοστή!
    Το κείμενό σου με συγκλόνισε. Όλα όσα γράφεις τα ζω... "από μακρυά" αλλά τόσο πάνω στο δέρμα μου. Έχω κλείσει το σπίτι που αγαπήσαμε, οι θόρυβοι έπαψαν να υπάρχουν, η μοναξιά μου έχει γίνει ταίρι. Οι κόρες μου πακετάρισαν τα όνειρα, φύγαν για αλλού. Όπως και εμείς! Ελπίζω να έχουν μέλλον με αυτό που διάλεξαν! Αν μέναν στην Ελλάδα, ποιος ξέρει τι μέλλον θα είχαν... Όπως τα λες: οργή, θλίψη, θυμός, απογοήτευση.
    Μαζεύοντας τα κομμάτια μου, θέλω να σου ευχηθώ κάτι ακόμα: υγεία να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγγελική μου καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι.
    Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε όλοι εμείς στην ίδια κατάσταση και μας απασχολεί περισσότερο απο όλα το μέλλον των παιδιών μας.
    Θεωρώ οτι έχουμε τεράστια ευθύνη για όσα συμβαίνουν γύρω μας και ώς εκ τούτου την ηθική υποχρέωση να παλέψουμε για να χαράξουμε μια καινούρια γραμμή πλεύσης.
    Τα παιδιά μας δέν έχουν προοπτική πια σ'αυτή τη χώρα κι ας μεγάλωσαν εδώ και πήραν ήθη και έθιμα.
    Το μέλλον τους μεταφέρεται αλλού και κάποιοι άλλοι τόποι ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν τις ελπίδες τους.Ανησυχώ όμως ακόμα και γιαυτό.Πόσα όνειρα μπορούν να χωρέσουν ακόμα κι έκει και πόσες στιγμές απο τη ζωή τους θα χάσουμε.
    Θα ευχηθώ μαζί σου να έχουμε υγεία και δύναμη να σταθούμε πλάι τους έστω και από μακριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή