μπλε καδος

Αναρωτιεμαι πολλες φορες ποση ευαισθησια πρεπει να εχει κανεις για να νοιαστει για το περιβαλλον και ποση προσπαθεια πρεπει να γινει για να πεισουμε και τους υπολοιπους που αδιαφορουν.Για την ανακυκλωση μιλαω που παρουσιαστηκε στη ζωη μας τα τελευταια χρονια.Πριν 25 χρονια βρισκομαι στο Αμστερνταμ και οι φιλοι που με φιλοξενουν ξεκινουν για το super market και πηγαινω μαζι τους για να τους συντροφευσω.Περνουν μαζι τους απο το σπιτι μεγαλα χαρτοκιβωτια και τα αποθηκευουν στο αμαξι.Αναρωτιεμαι τι τα θελουν και με εκπληξη ανακαλυπτω μολις τελειωνουν να αποθηκευουν εκει τα ψωνια για να τα μεταφερουν στο σπιτι.Εχω μεινει αφωνη το σκηνικο μου ειναι αγνωστο και αναρωτιεμαι γιατι απλως δεν παιρνουν δυο τσαντες να βαλουν μεσα τα πραγματα τους.Οι Ολλανδοι χρονια πριν απαγορευαν την χρηση πλαστικου στα καταστηματα και για να εχεις πλαστικη τσαντα επρεπε να την πληρωσεις αφου πρωτα σε ρωτουσαν αν την χρειαζεσαι πραγματικα.Την ιδια ακριβως πολιτικη εφαρμοζουν φυσικα και σημερα.Οταν ημουν παιδι η μανα μου με εστελνε στο μπακαλη της γειτονιας για τα λιγοστα ψωνια και παντα μου εδινε ενα χαρουμενο διχτακι για να τα κουβαλησω.Το ιδιο ακριβως διχτακι θυμαμαι να κραταει και ο πατερας μου οταν επεστρεφε απο τις αγορες του στο κεντρο της αθηνας και εμεις τα παιδια τρεχαμε να γευτουμε τα φυστικια και τα γλυκακια που μας εφερνε μαζι με κεινο το βιβλιο για την Γιαννα.Στα μεσα της δεκαετιας του 70 η επανασταση του πλαστικου φερνει στην ζωη μας αυτο το υλικο με καθε μορφη.Το πλαστικο γινεται σακουλα γινεται πιατο ,ρουχο,τραπεζι,καρεκλα,συσκευασια.Τρωμε πλαστικα,ντυνομαστε πλαστικα,περπαταμε πλαστικα και συμετεχουμε στην πλαστικη μας μεταλαξη με καθε τροπο.Και τι χαρουμενες οι νοικοκυρες"να βαλουμε πλαστικα πιατα και ποτηρια στο τραπεζι να μην πλενουμε μετα".Χαθηκαν τα γυαλινα μπουκαλια για το γαλα,ξεχαστηκαν τα ομορφα κεραμικα,υποβαθμιστηκε η αισθητικη μας στους χωρους της καθημερινοτητας.Ως που η ασχημια μας επνιξε το περιβαλον μας μουτζωσε και παει αλλου να κατοικησει και η περιουσια των παιδιων μας παει στα σκουπιδια μαζι με τα πλαστικα.Και τοτε η ανακυκλωση μας χτυπησε την πορτα και ενα ευγενικο παιδι εκ μερους του δημου μας μοιρασε τις ειδικες τσαντες και μας ενημερωσε για τους μπλε καδους.Χαρα η Γιαννα Αμστερνταμ γιναμε λεω μεσα μου δεν θα τρεχω πια στον Βασιλοπουλο στο Ελληνικο για τα πλαστικα και τα αλλα να ο καδος μπροστα στην πορτα μου.Αρχιζω να πλενω τις αδειες συσκευασιες απο γιαουρτι,βουτυρο,μαγιονεζες,σαλτσες για να τις βαζω καθαρες στον καδο.Ως και στο πλυντηριο τις εβαζα η γυναικα οταν ειχε χωρο για να γελαει μαζι μου το συμπαν.Και γυρναω μεσημερι απτη δουλεια νταλα ζεστη ψηνομαι οι διπλανοι φτιαχνουν οικοδομη,και χαρουμενο το αλβανο πεταει με το φτυαρι τα μπαζα στον αγαπημενο μου μπλε καδο.Φλιπαρω βαζω τις φωνες "δεν ξερω να διαβαζω ελληνικα"μου λεει.Που ειναι ο υπευθυνος λεω εγω καλα κρασια καταλαβαινει αυτος.Και μετα η γειτονισσα που βρηκε γεματο τον συνηθισμενο καδο και ταριξα στον αλλο τον καινουριο θα τα μαζεψουν το πρωι!ΚΑΙ ΓΕΛΩ που λεγε κι ο Σταυριδης,και πλενω ακομα η γραφικη τα βουτυρατα και τα γιαουρτια.Οχι δεν μετακομιζω στο Αμστερνταμ.Εδω θα μεινω να επιμεινω γιατι την αγαπω την γειτονια,και θελω μια μερα να μου χαμογελασει καθαρη.Και στο ονειρο μου παντα θα συναντω τον πατερα μουμε ενα διχτακι γεματο ελπιδα.