Αναμνησεις

Κραταει στο χερι της το ψωμοτυρι ,χαρουμενη αφημενη στην αποχαυνωση του καυτου καλοκαιρινου μεσημεριου.Δεν θελει να κοιμηθει κιασ την πιεζει καθε μεσημερι η μανα της.της αρεσει το αρωμα του σχινου πανω απο το κεφαλι της ,η μοναξια ,η θεα της θαλασσας που μοιαζει να εξατμιζεται στο βαθος απο την πολυ ζεστη.Τωρα που οι αλλοι κοιμουνται μπορει να κανει οτι θελει.Να παιξει,να κατεβει μονη στη θαλασσα να βαλει αυτη τους κανονες και τα πρεπει.

ΛΑΓΟΝΗΣΙ 1962!!

Πως περασε ο καιρος πως περασαν τα χρονια.Το κοριτσακι δεν υπαρχει πια,ο δρομος μεγαλωσε για να περνουν τα τροχοφορα,η παραλια απομακρυνθηκε,το πηγαδι που τους δροσιζε ολους με το υφαλμυρο νερο του στερεψε,κι η σκουριασμενη τρομπα του σταματησε να τραγουδα μονοτονα τις σταγονες της δροσιας.Τοσες υπεροχες αναμνησεις χαμενες στο βαθος του χρονου η σκεψη της επαναφερει τρυφερα και η καρδια ζητα να ανλησει απο κει αισιοδοξια.Φαινεται πως μεγαλωσα πολυ και παντα αυθορμητα γυρνω στις αναμνησεις της παιδικης μου ηλικιας καθε φορα που κατι με πληγωνει και η ευτελεια που με περιβαλει περισευει για να με πνιξει.Πολλες φορες νοιωθω την αναγκη να γυρισω το χρονο πισω να ξαναζησω για μια στιγμη το τοτε,τοτε που τις ενοιες τις ειχαν ολες οι μεγαλοι και μεις κατεβαιναμε στη θαλασσα να ψαρεψουμε γαριδες,να μαλωσουμε με τα αλλα παιδια,ναξαπλωσουσουμε στο χωμα και να κοιταμε τα αστερια.Και κεινη η γευση το τυρι που τρεχε αναμεσα στα δαχτυλα μας το δακρυ απο το τρυφερο του λιπος και γλυκαινε τον ουρανισκο με το ζυμωτο ψωμι της μανας.Ευτυχως που υπαρχετε γλυκα τρυφερα μου χρονια στο πισω μερος του μυαλου μου και ανατρεχω σε σας σαν να επιστρεφω σε μια ζεστη φατνη γεματη θαυματα.