Τοσα χρονια στη δουλεια κι ακομα δεν εμαθα.Δεν εμαθα πως να αντιμετωπιζω τον κακο συναδελφο!Ερχεται τον υποδεχεσαι,του χαμογελας,λες εδω θα περασουμε καλα και πριν προλαβουμε να τα πουμε,σ'αρχιζει στη μουρμουρα,στις απαιτησεις,στο ξερεις εγω δεν μπορω ετσι,θελω αλλοιως,ποτε θα παρω αδεια,γιατι το ενα,γιατι το αλλο.Καθε φορα εμφανιζεται και διαφορετικος.Πανω που λες ενταξεi, αυτο θα κανω και νομιζω οτι θα εχει αποτελεσμα περνανε δυο μερες καισου βγαζει αλλα τερτιπια,καινουρια πραγματα μηχανευεται το φοβερο μυαλο του για να σου κανει τη ζωη δυσκολη.Τον αγνοω,τον γραφω δεν δινω σημασια σε οσα λεει και κανει,αλλα παλι δεν γινεται να σπασει η αλυσιδα της συνεργασιας και αναγκαζεσαι να του ζητας να κανει πραγματα να του μιλας.Ασε που αγνοει βασικους κανονες συμπεριφορας και πρεπει καθε τοσο να του κανεις υποδειξεις.Μα ειναι δυνατον βασικα πραγματα,εγω θα στα μαθω καλε μου?Τοσα χρονια τι εκανες?Κι αν τελειωσεις με τον εναν, καποιος αλλος θα ερθει μετα και παλι απο την αρχη.Σαν ενα ζευγαρι παπουτσια που αγορασες με λαχταρα,τα υποδεχτηκες στη συλλογη σου και μολις τα φορεσεις και περπατησεις λιγο παραπανω,αρχιζουν να σε στενευουν.Λες ενταξει να περιμενω λιγο,που θα παει θα ανοιξουν θα περπαταω ανετα.Ομως παλι τιποτα.Τα συνηθιζεις λιγο στην αρχη και μετα παλι υποφερεις και τα ποδια σου πονανε.Βεβαια τα παπουτσια σου τα διαλεξες εσυ και ισως φταις λιγακι,ασε που αμα θελεις τους δινεις μια και τα πετας.Τον αλλον ομως που σου καθησε στο κεφαλι και τον υποστηριζουν και οι μεγαλες δυναμεις τι τον κανεις?Σε ποιο καδο ανακυκλωσης να τον πεταξεις?Αναρωτιεμαι ποσα στενα παπουτσια θα φορεσω ακομα στη ζωη μου.Γιατι τον τελευταιο καιρο ειμαι στα προθυρα να παρω το ψαλιδι και να τα κοψω να ανακουφιστω και γω η καημενη.Ειπαμε ειμαι καλη,ειμαι πολυ καλη,αλλα οταν ειμαι κακια ειμαι καλυτερη
Χρειαζεται πολυ υπομονη αλλα καποτε κι αυτη τελειωνει.Εξω απο την ζωη μας οι τοξικοι ανθρωποι,να χαμογελας και να παλευεις οπως εκανες παντα.Ξερω οτι εισαι δυνατη.φιλια πολλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήMμμμ... 32 χρόνια που δουλεύω...δε θα έλεγα πως ξεφορτώνται εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά πρέπει να διαχειριστείς τις δικές αντοχές...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Χ Π ευχαριστω και συνεχιζω, σε φιλω και γω καλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα αυτο κανω τοσα χρονια τωρα.Αντοχες και ανοχες μεγαλωσαν τοσο αλλα και παλι κατι περισσευει.φιλακια γλαρενια.
ΑπάντησηΔιαγραφήαα τον υποστηριζουν και οι μεγαλες δυναμεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω με κατι τετοιους κανω τον κινεζο φορ εβερ ομως!! δεν πα να λεει και να ζηταει.. κουφαμαρα ας παει στην υπερδυναμη να τα ζητησει :))
Καλο μου ακουγεται μελισσουλα κι αυτο.Αλλα μουρχονται και τα νευρα μου να τον μαδησω.Παω στον καθρεφτη να δω τι σχημα εχουν τα ματια μου,μηπως πεισω περισοτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις μερικοι τρεφονται με τις αντιδρασεις που προκαλουν. Για ακολουθησε την συμβουλη του κινεζου της μελισσουλας ετσι για λιγο και μη χαλας τη ζαχαρενια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι τη ζαχαρενια μου εχω χαλασει και στενοχωριεμαι.Λεω καμμια φορα,μεγαλωσα κι ακομα δεν εμαθα τους ανθρωπους?Τον κινεζο λοιπον,τον κινεζο και γρηγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί διαβάζοντας αυτήν την ανάρτηση παρέλασαν από το μυαλό μου τόσα μα τόσα πολλά πρόσωπα; Φαίνεται αυτή η συμπεριφορά είναι πλέον της μόδας. Σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω πως δεν χωράνε συμβουλές μιας και ο καθένας αντιδράει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Περνάνε τα χρόνια, αλλάζουν οι συμπεριφορές και εγώ προσωπικά θλίβομαι αφάνταστα και απλά προσπαθώ να αμυνθώ. Για επίθεση ούτε λόγος να γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓερά λοιπόν στην άμυνα επειδή πιστεύω ότι από την άμυνα παίρνεις την νίκη...
Πολλά πολλά φιλιά.
Το ποσο με καταλαβαινεις στο εχω ξαναπει.Θελω η αμυνα να περιεχει την δυναμικη που χρειαζεται για να αποδειξουμε την διαφορετικοτητα.Αμυνα απο μονη της σημαινει ηττα,αμυνα μαχιμη ειναι αυτο που χρειαζομαστε.Μην ξεχνας οτι ειμαστε μια αλλη γενια ,ζησαμε πολλα,ειδαμε πολλα,εμπνευστηκαμε απο διαφορετικα πραγματα.Ομως το οραμα ειναι το ιδιο και οι αξιες δεν αλλαζουν ουτε τις φθειρει το συστημα.Ας συνεχισουμε να ειμαστε ο εαυτος μας ειτε αρεσει αυτο ειτε οχι.Καλοβραδυ και του χρονου με υγεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα να εισαι ο εαυτος σου! Νομιζω οτι ειναι αρκετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρια δ.
H σωστη αμυνα σε καταξιωνει ....η παθητικη σ εξουθενωνει .....απο την αλλη μερια βεβαια καποιες φορες αυτο που εμεις εκλαμβανουμε ως επιθεση απο τον αλλο ισως ειναι η αμυνά του σε καποιες δικες μας αδιορατες επιθετικες τοποθετησεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμβιωση, συνεργασια και κυριως διοικηση σε τοσο κλειστους εργασιακους χωρους ειναι τεχνη που απαιτει διαρκη ενγρηγορση, υπομονη κι ανοχη (ως ενα οριο)....
Για εναν σκεπτομενο ανθρωπο ειναι μια προκληση ατομικης βελτιωσης ενω για εναν διεκπεραιωτικα και καιροσκοπικα σκεπτομενο ειναι μια μικροαστικη ευκαιρια ασκησης εξουσιας...
Καλη δυναμη κι υπομονη.......
Αγαπητε ανωνυμε διαβασα με προσοχη οσα γραφεις.Με βρισκεις συμφωνη σε πολλα.Θελω ομως να διευκρινισω μερικα πραγματα.Με το περασμα του χρονου και αφου εγω η ιδια εισεπραξα συμπεριφορες που δεν θα ηθελα να χαρακτηρισω απο ανθρωπους που κινηθηκαν στο εργασιακο μου περιγραμμα ηθελα να τα αλλαξω ολα.Ετσι και μετα απο πολυ σκεψη μεγαλωσα τις ανοχες μου τοσο που ξεχυλωσαν στο τελος.Ως ενα οριο λες αλλα αυτο το οριο θα επρεπε να καθοριζεται αντικειμενικα και να ειναι ορατο απο ολες τις πλευρες.Οριο δεν ειναι η προσωπικη μου ικανοποιηση και η αδιαφορια για τον συναδελφο.Οριο ειναι η αυτοκριτικη,η εξασκηση συμπεριφορας,η περισκεψη.Αν η ασκηση διοικησης ειναι τεχνη,τοτε ο σουρεαλισμος καταντα φτηνη εκλαικευση της πραγματικοτητας οταν δεν ερμηνευεται σωστα. Η προσληψη της τεχνης απαιτει τεχνη και η ερμηνεια της,βαθος ψυχης.Η ασκηση εξουσιας δεν με αφορα καθολου σε προσωπικο επιπεδο.Την θεωρω ατομικη βομβα στα χερια των αδαων και επικινδυνο παιχνιδι.Ομως στους δικους μας εργασιακους χωρους που η διοικηση περιλαμβανει ενα τεραστιο κομματι ευθυνης,με τον εισαγγελεα να περιμενει στην πορτα και τις αναφορες για θεματα ασφαλειας να πεφτουνε βροχη,το κλειδι ειναι η συνεργασια και η συλλογικη προσπαθεια.Δηλωνω εξ'αρχης primus inter pares και οχι φτηνολαγνος εραστης της εξουσιας.Ευχαριστω για τις ευχες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω απολυτα σ αυτα που λες ειδικα στο "πρωτος μεταξυ ισων" που για μενα ειναι η πεμπτουσια της διοικησης - συνυπαρξης (συχνα ξεχνουμε την σημαντικοτητα του δευτερου) ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να μεγαλωνει κανεις τις ανοχες του χαριν των αλλων ειναι πανω απ ολα προσωπικο επιτευγμα και ηθικη καταξιωση του εγω του αν γινεται απο ενσυνειδητη επιλογη ...Νομιζω οτι ολοι μακροπροθεσμα θα το αντιληφθουν, θα εκτιμησουν και θα το τιμησουν ως σταση ζωης....για οσους απο την αλλη το εκλαβουν ως μια αδυναμια και το εκμεταλλευτουν τι να πω..., σιγουρα στην επομενη "στροφη" θα βγουν απο τον δρομο και θα τρακαρουν γιατι δεν ειναι καθε μερα "Κυριακη"...
Χαιρομαι που συμφωνουμε.Για να μεγαλωσεις τις ανοχες σου βεβαια χρειαζεται να απομυθοποιησεις τον εαυτο σου,η να τον υπερτιμησεις τοσο ωστε να τον βαλεις σε μιαν ακρη.Σε καθε περιπτωση ομως χρειαζεται χιουμορ και ανωτεροτητα.Κατα την γνωμη μου δεν υπαρχουν αδιεξοδες καταστασεις,υπαρχουν αδιεξοδοι ανθρωποι.Χαμογελαμε και ελπιζουμε,αλλα στο βαθμο που διερευνουμε συμπεριφορες και αποφθευγματικα χαρακτηριζομαστε η διαδικασια της μονοπλευρης ανωνυμιας δεν βοηθα.Δεν ειναι επι"ισοις οροις" λεω εγω.Εσεις τι λετε ανωνυμε μου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορω παρα γι ακομη μια φορα να συμφωνησω μαζι σου...
ΑπάντησηΔιαγραφή