Αισθανομαι θλιψη, οδυνη και ντροπη.Για τον αδικο χαμο των ανθρωπων που ξεκινησαν για το μεροκαματο και δεν επεστρεψαν στα σπιτια τους.Για την εικονα της χωρας που γεννηθηκα μεγαλωσα και αγαπησα.Για την ελπιδα μας που φαινεται πως χαθηκε ανεπιστρεπτι.
Εχουμε ολοι ευθυνη.Οι πολιτικοι που συγκαλυψαν την απατη των κλεμμενων χρηματων και μας παραμυθιασαν προεκλογικα με τα μεγαλα λογης της αρπαγης της ψηφου.
Η διοικηση της εν λογω τραπεζας που δεν προστατεψε τους εργαζομενους της και δεν τους προσεφερε ασφαλεια οπως ειχε υποχρεωση να κανει.
Και εμεις που χρονια τωρα στηριζουμε ενα σαθρο συστημα με μονο στοχο την διατηρηση των πελατειακων σχεσεων με τους πολιτικους που αν δεν εξασφαλισουν πρωτα την δικη τους τσεπη δεν θυσιαζουν την ραστωνη τους με τιποτα.Και τους στελνουμε στη βουλη ,με την σκεψη οτι θα μας διορισουν σε μια θλιβερη θεση στο δημοσιο για να σωθουμε.
Αν τωρα δεν ειναι η ωρα να αλλαξουμε νοοτροπια ειμαστε καταδικασμενοι σε ενα μελλον χωρις χρωμα.Ενα μελλον που θα στερησει για παντα την ανασα απο τα πνευμονια των παιδιων μας.
Καλή μου έτσι ακριβώς...μαζί σου θλίβομαι και οργίζομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις Γιάννα: Αν τώρα δεν είναι η ώρα να αλλάξουμε νοοτροπία είμαστε καταδικασμένοι σε ένα μέλλον χωρίς χρώμα. Ένα μέλλον που θα στερήσει για πάντα την ανάσα από τα πνευμόνια των παιδιών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όλα αυτά δεν είναι ικανά να μας κάνουν ν’ αλλάξουμε τη νοοτροπία και το στρεβλό εαυτό μας, τότε η μοίρα μας θα είναι αδύνατον να προβλεφθεί…
Και, ξέρεις «νοοτροπία είναι μια ζωή που έχει γίνει συνήθεια»…
συμφωνώ εκατό τοις εκατό, με όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτρέπομαι επειδή τελικά είμαστε ένας λαός που δεν μπορεί να εκφράσει ποτέ την αγανάκτηση του για αυτό που τον πνίγει, χωρίς να τα κάνει τελικα "ΣΑΛΑΤΑ"!!! Αυτος είναι ο πολιτισμός που τον χαρακτηρίζει? Η απάνθρωπη και βάναυση θανάτωση αθώων ψυχών??
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αρχίσουμε την αυτοκριτική μας ίσως κάτι αλλάξει Γιαννα μου ...Γιατί μάθανε πως έχουμε ελευθερία, αλλά δεν είναι σε θέση να την ασκήσουνε. Αισθάνομαι ιδιαίτερα προσβεβλημένη και θλιμμένη. Σε φιλω
Συμφωνώντας με όλους, λέω πως ίσως η πιο "ηχηρή" διαμαρτυρία (οξύμωρο!) θα ήταν αυτή που έκαναν οι Αθηναίοι όταν μπήκαν οι Γερμανοί το 1941: όλοι κλεισμένοι στα σπίτια, με κλειστές πόρτες και παράθυρα, μια τέλεια σιγή. Ίσως αυτό θα "φώναζε" πιο δυνατά, και χωρίς θύματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι Γιαννα, μετα την οργη και την θλιψη πρεπει να παρουμε την ζωη στα χερια μας...!!! Δεν παει αλλο να παραμυθιαζομαστε...δεν ειμαστε με κανεναν ειμαστε με μας...ελεος πια..με τις παραταξεις! Αλλα δυστυχως...και να μου το θυμηθειτε...οταν θα ερθει παλι η στιγμη να ψηφισουμε θα δειτε ποσοι αμετανοητοι και ανεγκεφαλοι θα βρεθουν...να τους ψηφισουν!!!Ειμαστε εθισμενοι με την πελατειακη μας σχεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλαμε ολοι την ιδια γλωσσα και κολυμπαμε στην ιδια θαλασσα απογνωσης και απογοητευσης.Ας αποφασισουμε λοιπον επιτελους για το μελλον μας με το χερι στην καρδια και με την σκεψη οτι μπορουμε να τα ανατρεψουμε ολα, αρκει να το αποφασισουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου Εύη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρρωτιέμαι πώς μπορεί να αλλάξουμε νοοτροπία εμείς που χτίζουμε τους επιγόνους μας πάνω στα σαθρά δικά μας πρότυπα. Το μέσον, το γελίψιμο, η λοβιτούρα θα μας ακολουθούν για γενιές ακόμη. Πιστεύω πως αν δεν τιμωρηθούν έστω και κάποιοι απο τους ενόχους, θα είμαστε πάντα λαός για κλάμματα!
Δεν ξέρω Γιάννα μου..αυτές τις μέρες αισθάνομαι και εγω πολύ απογοητευμένη..μπερδεμένη..θυμωμένη..πικραμένη..αμήχανη σ'όλα αυτα.Αλλά θα το παλέψουμε,γιατί πίσω μας έχουμε νέα παιδιά που έχουν ανάγκη απο μια θετική σκέψη.. και ένα" όλα καλύτερα θα πάνε α'υριο..θα'ρθουν καλύτερες μέρες"τους το οφείλουμε και το έχουν ανάγκη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ώρα για κλάματα και απογοήτευση.΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ώρα να αλλάξουμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες που τυχόν μας αναλογούν.
Τίποτε δεν γίνεται μόνο του.
Θέλει δύο το τανγκό!