Πανσεληνος χτες και το φεγγαρι ειχε ξαπλωσει ανεμελα στον ουρανο τυλιγμενο στο χρυσαφι του.Ειναι καλυτερα να βρισκεσαι σε μια παραλια εκεινη τη στιγμη για να το δεις να ξεπροβαλει ολογιομο μες την μεγαλοπρεπεια του.Διαφορετικα κατσε σε ενα μερος δροσερο και περιμενε να απολαυσεις την πανσεληνο.Και οπως κοιτας τον ουρανο με μια παιδικη προσμονη μεσα σου ειναι ωρα να θυμηθεις στιγμες απο παλια, οταν τα καλοκαιρια χανοσουνα στις παραλιες με τις ωρες και στηνατε με τους φιλους σου βραδινα μπανια με μπαρμπεκιου.Μετα ξαπλωνατε στην αμμο και κανατε ατελειωτες κουβεντες με μια ασυγκρατητη διαθεση να λυσετε τα μυστηρια της ζωης.Κι οταν τιναζες και τον τελευταιο κοκκο αμμου απο το μαγιω σου ειχες την αποψη οτι κατι πηγε παρακατω αποψε που ξενυχτησες με ενα φεγγαρι χρυσοκοκκινο πανω απο το κεφαλι σου.
Μελαγχολησες ομως τωρα.Απεναντι παιζει μια τηλεοραση που φτανει η εικονα της θολα στα ματια σου απο την πρεσβυωπια και λεει για σενα.Εβγαλες τα γυαλια σου γιατι ξεχασες πως ειναι μονιμο κολαζ στο προσωπο σου τα τελευταια τρια χρονια.
Μα δεν ειναι μονο η πρεσβυωπια εχετε και υπερμετρωπια,πως οδηγειτε μου λετε;Τι να κανω δηλ.γιατρε μου;Γυαλια πολυεστιακα ειναι η λυση.Βρηκες ενα σκελετο που να λεει τα λιγοτερα για την ηλικια σου και το πηρες αποφαση πως θα ειναι ετσι απο δω και στο εξης.Αποψε τα αφησες πανω στο τραπεζι.
Σου φτανει που ακους δεν ηθελες να δεις κιολας.
"Λευκη απεργια" στην ενημερωση που σκοτωνει, ενοχοποιει και αφηνει το τοπιο θολο στα χερια της υστεριας.Τοπιασε κι αυτη το νοημα και χτυπαει αλυπητα εκει που ποναει.
Τα κοκκινα χειλια ανοιγοκλεινουν δυναμικα,χερια υψωνονται και ολα κινουνται απειλητικα εναντιον σου.Χωρις να το θελεις βουλιαζεις.Κατι ψελλιζεις, μα υπαρχει και η δικη μου αληθεια,αλλα η φωνη χανεται.
Φορας τα γυαλια σου και η μελαγχολια σου ειναι παλι εκει.Βγαινεις εξω και λουζεσαι στο φως του φεγγαριου.Καποιος σου στερησε τη χαρα σου αποψε,κατι γκρεμιζεται γυρω σου και εχει πολυ θορυβο.Ειναι οι διπλανοι που κανουν παρτυ και βαζουν συνεχεια να παιζουν τα τραγουδια της καψουρας.
Καποτε πιστεψες πως τα ειχες καταφερει,σημερα νιωθεις πως εχασες πολλα.
Ενας κοκκος αμμου σταθηκε αποψε στο λαιμο σου.
Αυριο γυρνας στη δουλεια.
Το φεγγαρακι! Η Σεληνη! Σεληνιαζομαι! Ισως αυτο εξηγει και την καψουρα των διπλανων. Καιγομαι! Φωναξτε την Πυροσβεστικη! Λαθος, απο καπου αλλου ειναι αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννα μου, μια μελαγχολια διατρεχει το κειμενο σου σαν λυγερο φιδακι, μονο που δεν το λενε Διαμαντη.
Αυτες τις μερες ειμαι στην Αθηνα για κατι προσωπικες δουλειες και εχω αρχισει και εγω να μελαγχολω. Δεν ειναι κατι συγκεκριμενο, ειναι αυτη η περιρρεουσα ατμοσφαιρα, σαν να εχει σπασει μια μεγαλη πληγη και εκρεει συνεχως το πυον, τα νεκρα κυτταρα με τα αχρηστα πια υγρα, κι εμεις αιωρουμεθα μεσα στα αποβλητα του νοσουντος και πασχοντος οργανισμου,
Τι να σου κανει το φεγγαρι;
Γιάννα μου,κάθομαι στη βεράντα και μοιράζομαι την πανσέληνο μαζί σου.Τηλεόραση πλέον δεν βλέπω παρά μόνο δέκα λεπτά την ημέρα,ενημέρωση για τα μεγάλα και ουσιαστικά ούτως ή άλλως δεν έχουμε,παρά μόνο ανακοινωθέντα για το τι επιτρέπεται και τι όχι,η απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί,μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι,οι έγκριτοι δημοσιογράφοι μπορούν να κοιμούνται και αυτοί ήσυχοι μέσα στην επωνυμία τους,δεν κινδυνεύουν πλέον από τους ανώνυμους μπλόγκερς.Δεν μπορώ να καταλάβω τον κυνισμό και τη μικροπρέπεια ορισμένων στο διδίκτυο ευτυχώς λίγων που αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή τόσο μα τόσο ωμά και ψυχρά αλλά και τόσο συντονισμένα λες και είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να βγάλουμε τα γυαλιά μας είναι μια κάποια λύση,το έκανα και γω όταν δεν είχα ξεσκονίσει χα χα.Στο τέλος θα μακαρίζουμε τους τυφλούς και κουφούς μου φαίνεται ή τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εντατική.
ΑΛΛΑ παρόλα αυτά η ζωή είναι ωραία,έχει στιγμές ονειρεμένες που ακουμπάμε όταν όλα γύρω είναι μαύρα,σαν αυτές που περιέγραψες από τα νεανικά σου χρόνια και που ζήσαμε όλοι.
Για να γελάσει λίγο το χειλάκι σου θα σου διηγηθώ μια σκηνή στη ΜΕΘ.
Έβαλα μια κυρία με ακρωτηριασμένο το ένα πόδι να καθήσει και στο χρονικό διάστημα που κάθεται της βάζω κορδελλίτσες στα άσπρα μαλλάκια,συζητάμε,μου διηγείται ιστορίες από τα παλιά,έτσι για να την κάνω να ευθυμήσει λίγο.Μου λέει σε κάποια στιγμή:κρίμα,τα μαλλιά μου πρέπει να τα κόψω,δεν ξεμπερδεύονται!
Κωμικοτραγική κατάσταση θα μου πεις,να είσαι στη ΜΕΘ με τραχειοστομία,με κομμένο το πόδι και να ανησυχείς για τα κομμένα μαλλιά!να θυμηθώ να πάρω χτένα αύριο μαζί μου.
πάλι μεγάλο σχόλιο έγραψα,να το στείλω,να μην το στείλω;
το στέλνω με πολλή αγάπη και με την ευχή καλή "προσγείωση" στη δουλειά
φλάκια
Είναι αυτό το φεγγάρι που έρχεται και έλκει... βγάζει στην επιφάνεια τα ανήπωτα όλα αυτά που κρύβουμε στην γωνιά του χαλιού... φωτίζονται από την λάμψη του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγαλείο, Ομορφιά, Ανεξήγητο, Εσωστρέφεια, Αναδρομές, Κρίσεις...
Όπως και να 'χει μία χαρά τα έχεις καταφέρει... μακάρι να μπορούσαν και άλλοι τόσο και να είχαν την επιθυμία για περισσότερα...
Πρωϊνό φιλί... Καλή δουλειά...
Καλημέρα Γιάννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να σκάσω τώρα βλέποντας τις όμορφες φωτογραφίες σου. Έβλεπα κι εγώ την πανσέληνο πάνω στις κορφές της Πίνδου και σκάω τώρα στην Αθήνα όπου γύρισα αναγκαστικά.
(δες σχετική ανάρτησή μου).
Φιλιά
Κωστής
Το καιγομαι φωναξτε την πυροσβεστικη ηταν απο αλλου και ητανε και πολυ πετυχημενο.Ειναι ισως και η μοναδικη φορα που γελασαμε γιατι δεν ηρθε η πυροσβεστικη.Σου μιλαω ομως για πολυ μαυριλα.Νοσουμε τοσο και ξαφνικα γινεται κατι και φερνει στην επιφανεια πληγες και θλιψη.Δεν το θελεις παντα αλλα αμα κολλησει το μυαλο καπου η ψυχη ακολουθει και ειναι ολα δυσκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡουλα δεν ξερω εδω αν ταιριαζει το μωραινει κυριος.Αλλα η ανθρωπινη υπαρξη νομιζω δεν μπορει να ζησει χωρις δικλιδες ασφαλειας.Ειναι η σανιδα σωτηριας για μια ζωη που ισως εχει παρει ηδη τον δρομο της και συ εχεις βρεθει να την ακολουθεις χωρις ανταποκριση.Καπως ετσι μπερδευτηκα κι εγω τις τελευταιες μερες και εγιναν ολα μεσα μου περιεργα.Η αναδρομη στα παλια μας η στα παιδικα μας χρονια δεν ξερω αν ειναι παντα επ'ωφελεια σου γιατι καμμια φορα η αμετακλητη παρελευση του χρονου φερνει πονο.Τωρα πισω στα γνωστα και τετριμμενα για να δουμε και ποσο ακομα αντεχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γραφεις παντα οσα θελεις να πεις γιατι η επαφη αυτη μετραει.
Οδοιπορε μου καλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗτανε μια στιγμη που σηκωθηκε η ακρη του χαλιου και φανηκαν τα χαλια μας.Καλη η εσωστρεφεια αλλα με καποια αφορμη θα βγουν ολα στη φορα καποτε.Μπορει να φταιει το φεγγαρι οπως λες μπορει και το κακο το ματι!!!χα χα.
Συνεχιζουμε λοιπον γιατι τιποτα δεν τελειωνει αν δεν εχει ερθει το πληρωμα του χρονου και αν δεν αποφασισει το συμπαν γιαυτο.
Καλημερα σου και φιλι.
Κωστη μου καλως ηρθες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα παω να διαβασω την αναρτηση.σου ευχομαι καλο υπολοιπο καλοκαιρι.Οι εικονες ειναι ομορφες και μας φτιαχνουν την διαθεση.Καλημερα
Γυαλιά πολυεστιακά. Ναι και εγώ τα φοράω είναι τα δεύτερα μάτια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τα πρώτα μάτια , το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς να φοράω τα γυαλιά μου, είναι να δακρύζω, να κλαίω από χαρά ή από λύπη... με τα μάτια που φορούν γυαλιά, τα δεύτερα μου μάτια δηλαδή, μπορώ να Βλέπω Καθαρά, να διαβάζω, με αυτά τα μάτια διάβασα τα όσα έγραψες παραπάνω, αγαπητή Γιάννα, με αυτά είδα την όμορφη φωτογραφία σου με την πανσέληνο , με αυτά είδα την πάρα πολύ ωραία φωτογραφία που έβαλες σήμερα στην αρχή της σκηνής σου ...φορώντας τα γυαλιά μου μπόρεσα χθες το βράδυ να ξενυχτήσω διαβάζοντας όλες τις αναρτήσεις σου από την αρχή, πριν σου γράψω εδώ, φορώντας τα γυαλιά μου μπορώ να βλέπω καθαρά τα γράμματα του πληκτρολογίου γράφοντας σε σένα...και να σου πω πόσο ευλογημένη και τυχερή είσαι να φοράς γυαλιά και να μπορείς
ΟΧΙ ΜΟΝΟ
να βλέπεις ένα κάκτο να ανθίζει, να τον φωτογραφίζεις και να λες ΧΑΡΜΑ ΟΦΘΑΛΜΩΝ άνθησε, να βλέπεις την Άνοιξη τις ανεμώνες, τις φρέζες, την αμυγδαλιά, τα τριαντάφυλλα , τα λαχανικά,
να διαβάζεις την αγαπημένη σου εφημερίδα, τα αγαπημένα σου περιοδικά, τα βιβλία των συγγραφέων που προτιμάς,
να διαβάζεις ποίηση Καβάφη, Ελύτη, Δημουλά,
να αναρτάς κείμενα με το φαγητό στην τέχνη δείχνοντας πίνακες που έχεις ΔΕΙ ανάμεσα σε πολλούς και τους διάλεξες για να τους δούμε και εμείς,
να μπορείς να βλέπεις τον Αύγουστο μια ωραία εικόνα και να μας λες μια μαγική εικόνα μπροστά στα μάτια μου παγιδεύει όλες τις αισθήσεις και με ταξιδεύει,
να μπορείς να βλέπεις και να θαυμάζεις την Ξενια Σιμονοβα να κανει θαύματα με την αμμο και τα χέρια της,
να μπορείς να βλέπεις φωτογραφίες της μητέρας σου στην νεαρή της ηλικία να τις κοιτάζεις με αγάπη και να λες * η μαμά μου*
ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ,
ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
φορώντας τα γυαλιά σου , Γιαννα,
μπορείς να ψαχουλεύεις στα συρτάρια σου
και να ανασυρεις από εκεί
ΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
τα παιδικά σημειωματακια της αγάπης του παιδιού σου , ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ , ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΣΟΥ και να λες * με αυτα μπορώ να γυρίσω όλο τον κόσμο με τα πόδια...*
ΥΓ> η τριανταχρονη Μαρθα στην Κέρκυρα δεν είδε την Πανσέληνο, ούτε την φωτογραφία σου μπορεί να θαυμάσει,
Ολα αυτά που εμείς μπορούμε έστω και φορώντας τα γυαλιά μας , να βλέπουμε και να κάνουμε, καποιες αλλες ή αλλοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ και σίγουρα η αναπηρία των αλλων δεν ειναι παρηγορια για μας , αλλα σίγουρα είναι ο Τροπος να Εκτιμάμε όλα όσα έχουμε και να θεωρούμε τους εαυτους μας ευλογημένους για αυτό...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Δεσποινα τα λογια σου με συγκινησαν βαθια.Ειναι σπουδαιο να ασχολειται καποιος μαζι σου με μια αφορμη,γιατι κατι τον αγγιξε,κατι παρατηρησε και αποφασισε να σκυψει μεσα σου.Σε ευχαριστω απο καρδιας για την προσπαθεια και την αληθεια σου.Δεν ξερω αν λεγεται εγωισμος η ειναι απλα χαρακτηριστικο της ανθρωπινης φυσης να θεωρει δεδομενα τα απλα καθημερινα πραγματα.Ειναι ομως σιγουρο πως αν τα στερηθει εκτιμα την αξια τους και αναζητα παλι αυτη την συνηθισμενη καθημερινοτητα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωη ειναι πολλες φορες σκληρη και στερητικη για καποιους ανθρωπους που παλευουν για το αυτονοητο και γιαυτο που καποιοι αλλοι το αποκτουν χωρις κοπο.Και δεν ειναι μονο η σωματικη υγεια που ειναι και το πιο σημαντικο.Αλλα ειναι και τοσα αλλα που συνθετουν την αξιοπρεπη διαβιωση του μεσου ανθρωπου.
Βγαζω τα γυαλια μου και σκουπιζω τα ματια μου.Με συγκινησες και θελω να το πω.Καλημερα και να εισαι παντα καλα και στην ευχαριστη θεση να απολαμβανεις.
Βρε τι πάθαμε!! Όλοι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα γράψω κάτι άλλο, Γιάννα μου. Δύσκολη περίοδος με ή και χωρίς εξηγήσεις.
Σου στέλνω φιλιά και πιστεύω πως οι δοκιμασίες είναι για τα παληκάρια:))))
Γιάννα μου ξαναμπαίνω για να ευχηθώ για το νέο λουκ του μπλογκ,μου αρέσει και αυτό αλλά και το προηγούμενο που είχες,αυτό με την ακροθαλασσιά αλλά όπως σου είπα και άλλη φορά θα μου άρεσε όπως και να το είχες,ούτως ή άλλως ο λόγος σου το ομορφαίνει όπως και σχόλια των επισκεπτών,όπως αυτό της Δέσποινας που σε συγκίνησε και σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ καλή μου φίλη
Πόσες ανείπωτες σκέψεις φέρνει στην επιφάνεια μια πανσέληνος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα σε όλους.
Κατερινα μου δεν ξερω ποσο παλληκαρι ειμαι.Παλευω βεβαια γιατι η ζωη ειναι παντα εκει με τις καλες και κακες στιγμες της.Και πρεπει να τα αντεξουμε ολα.Καταλαβαινω ομως πως οι μερες ειναι δυσκολες για πολλους απο μας και αυτο σημαινει πως δεν εισαι μονος στην προσπαθεια να τα καταφερεις.Σε φιλω πολυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡουλακι μου ευχαριστω πολυ.Το σχολιο της Δεσποινας ητανε απιστευτο.Μου εφερε δακρυα και σιωπη οταν το διαβασα.Καλο μηνα φιλεναδιτσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτινο μου καλε καλως μου ηρθες.Καλο μηνα και το υπολοιπο καλοκαιρι να περασει με ευχαριστες στιγμες.
ΑπάντησηΔιαγραφή