ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

" Αγκομαχανε ακομα οι βαρειες πετρες και ιδρωνουν.Οι φωνες δυνατες μεσα κι εξω σπρωχνουν τα αργοκινητα ζωα να ξεφορτωσουν τον καρπο.Και οι γυναικες ζυμωνουν στην παρακατω γειτονια το φρεσκο το ψωμι για να 'ρθει να ζευγαρωσει ευλογημενα με τη πικρη γευση του λαδιου που γλυκοποτιζει το φαι και καιει το καντηλι.

Υστερα θα χορτασει τους εργατες που ξαποσταινουν.Δεν εχει ξαναδει το ματι του ανθρωπου τοση βιαση, τοσο κοπο και χαρα μαζι.Μαζεμενα ολα στη φουρια που σπρωχνει τα παλληκαρια στη δουλεια.Γιατι ετουτος ο καρπος ειναι αλλο πραμα.Και δινει ζωη και δουλεψη στο χωριο."

Με τροπο μοναδικο και με τη βοηθεια του αερα που σφυριζει αναμεσα στα ερειπια, μας διηγειται την ιστορια του το παλιο ελαιοτριβειο του Αγ.Γεωργιου στο Καρυδι, κοντα στα Χανια.

Το ελαιοτριβειο ειναι κτισμα του 1863 και αποτελει μερος των κτιριων που ανηκουν στη μονη Αγ.Γεωργιου.Η μονη ειχε καθαρα αγροτικο χαρακτηρα και κατα τον 19ο αιωνα ηταν μετοχι της μονης Αγ.Τριαδας Τσαγκαρολων.Στο εσωτερικο του υπηρχαν τεσσερεις ελαιομυλοι και κινουνταν με ζωικη δυναμη.Το μεγεθος του ελαιοτριβειου μαρτυρα τις μεγαλες ποσοτητες ελαιοκαρπου που συγκεντρωνονταν εδω,καθως επισης και την ποσοτητα του λαδιου που παρηγαγε.

Σημερα το κτισμα ειναι αφημενο στην τυχη του και φαινεται να καταρρεει.Ειναι ο πιο στοργικος μαρτυρας του παρελθοντος, καθως κρυβει μεσα στα χαλασματα του την ιστορια της περιοχης και τον κοπο των ανθρωπων που μοχθησαν εδω.Θα πιστευε κανεις πως ο χρονος εχει παγωσει πανω στις πετρες και η ψυχη του κτιριου εχει χαθει.Ομως εκει μεσα στα χορτα και τις γκρεμισμενες πορτες ενιωσα καποιες στιγμες να ακουω την ανασα του.

Και τουτα τα βολτα που στηριζαν καποτε την οροφη και εκρυβαν στα σπλαχνα τους το πολυτιμο χρυσαφι του λαδιου, μου εμοιαζαν ξαφνικα σαν χορευτριες θαυμαστου μπαλετου που απεριττα μου χαριζαν τις πιρουετες τους.Μια κινηση αριστερα, μια κινηση δεξια, απανω και υστερα κατω.Και μετα σιωπη. Ηρθε παλι ο αερας να με συνεφερει απο τις σκεψεις μου που ξεφυγαν παραδομενες σε οτι περιτεχνα δημιουργησαν τα ανθρωπινα χερια.

Οι βασεις απο τους ελαιομυλους και οι πετρες που καποτε κινηγουσαν η μια την αλλη στην προσπαθεια της παραγωγης του λαδιου.

Στο σημειο αυτο γινοταν η συγκεντωση και η αποθηκευση του λαδιου.

Δεν μπορω να φανταστω οτι το παλιο ελαιοτριβειο θα ξαναδουλεψει οπως παλια.

Θα μπορουσε ομως με το ενδιαφερον καποιων ευαισθητων ανθρωπων να ξαναφτιαχτει στο προτυπο του παλαιου και να αποτελει πολο ελξης με σκοπο τη μαθηση.

Αξιζει νομιζω να διασωσουμε τα εργα των ανθρωπων που φτιαχτηκαν στο παρελθον και με δυσκολια μπορουμε να τα προσεγγισουμε σημερα.