ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΡΩΜΗ

Δεν ειναι μονο τα μνημεια της που κανουν τη Ρωμη να φανταζει σαν ενα υπαιθριο μουσειο και οχι μονο,

δεν ειναι μονο η φινετσα της,

και η ομορφια με την οποια μας στολιζουν οι συγχρονοι δημιουργοι της ιταλικης μοδας,

αλλα ειναι και η γαστρονομια της,που σε καθε γωνια της πολης σε προσκαλει να αμαρτανεις και να ξεχασεις την διαιτα σου και τις αποψεις περι υγιεινης διατροφης. Στην πραγματικοτητα θελεις να τα δοκιμασεις ολα.Και το πρωτο πραγμα που σκεφτεσαι ειναι"καλα τωρα διακοπες ειμαι,οταν γυρισω πισω δεν θα τρωω τιποτα για μερες."

Και τοτε απελευθερωμενη μπαινεις στο γωνιακο φουρνο και ετσι για αρχη, αγοραζεις οτι εχει διαλεξει το ματι σου.

Ενα καλα κρυμμενο μυστικο στη τουριστικη μερια της Ρωμης ειναι η τραττορια του Αντονιο.

Την προτιμουν οι ντοπιοι και βρισκεται στη Via dei Pastini στον αριθμο 12,κοντα στο Πανθεον.Εξαιρετικη παστα,κρεατα, σαλατες και πολλα χαμογελα απο το προσωπικο και τον ιδιο τον Αντονιο που γυριζει αναμεσα στα τραπεζια γεματος ικανοποιηση.Το μαγαζι ειναι απλο και δεν σου κανει εντυπωση,αλλα οταν ειπα στον Αντονιο οτι εχει το καλυτερο φαγητο στη Ρωμη με ακουσαν στο διπλανο τραπεζι μια παρεα αγγλων και ολοι φωναξαν οτι συμφωνουν μαζι μου.Φυσικα δεν υπηρχε αδειο τραπεζι ουτε για δειγμα και καθε φορα που εφευγαν καποιοι,οσοι περιμεναν υπομονετικα στη πορτα επαιρναν τη θεση τους. Αν πατε στη Ρωμη θυμηθειτε το,πιστευω θα σας αρεσει.

Οι κολοκυθοανθοι,γεμιστοι με ρικοττα και αντζουγια,ειναι περασμενοι απο το τηγανι και ερχονται στο τραπεζι πανω σε λαδοκολα για να κραταει τα πολλα λαδια.Ομως εινα γευστικοι και δεν σε βαραινουν καθολου.

Να και το κρασακι που μ'αρεσει.

Κανελονια ολο γλυκα.Και η δευτερη μεριδα δεν αργησε να προσγειωθει στο τραπεζι μαζι με το χαμογελο του Αντονιο.

Α! και η μοτσαρελα,μια γευστικη καρδια που εσκαγε μελωδικα στο στομα.

Στην καρδια της παρμεζανας.

Να και το choux romanesco οπως μου το ειπε η Μελισσουλα. Ειναι ενα κουνουπιδι που μοιαζει με μπροκολο και λιγο με πρασινο μηλο.Το γεωμετρικο του σχημα ειναι ενα τελειο fractal για τους ειδικους.Σχηματιζει μια πυραμιδα που αποτελειται απο σπειρες και ειναι ιδιαιτερο και πολυ διακοσμητικο.Μα τι εγινε τελικα;Διατριβη στα κουνουπιδια εκανα;

Μαλλον ισχυει οτι αν δεν παινεψεις το σπιτι σου.

Καταλαβα πως οι Ιταλοι αγαπανε πολυ τις αγγιναρες και τις μαγειρευουν με καθε τροπο.Αυτες οι μικρουλες χειμωνιατικες αγγιναρες που εχουν ενα κοκκινωπο χρωμα,μου θυμιζουν τις αγγιναρες που εβλεπα παιδι στις αυλες των σπιτιων να φυτρωνουν μονες τους καθε χρονο και να φτιαχνουν ενα καρπο πολυ γλυκο που μπορουσες να τον φας και ωμο.

Ειναι στην κυριολεξια μια μικρη καρδια αγγιναρας,με γευση και αρωμα.

Delicatessen στο campo dei fiori.Η περιοχη ειναι γεματη γευστικους πειρασμους και στο κεντρο της πλατειας μια λαικη αγορα με λαχανικα και λουλουδια.

Pasta

και παλι pasta!

Στο Peppys bar στην piazza barberini τα αγορια φτιαχνουν καταπληκτικα σαντουιτς,που μοιαζουν σαν ζωγραφιστα.Τα βραδια σερβιρουν τα πιο υπεροχα ποτα με τα συνοδευτικα τους και μιλανε ελληνικα.

Βεβαια τοτε δεν ξερανε οτι ο ΠΑΟ θα τους παρει και τα σωβρακα και ολο για την ΡΟΜΑ μας λεγανε.Τελικα εγινα και γω Παναθηναικος ρε γαμωτο;Αλλα με τοσους φιλους εδω μεσα τι να κανω.Μαζι σας παιδια.Φιλια σε ολους και ευχομαι να ξαναδω συντομα την Ρωμη γιατι την πεθυμησα κιολας.