Δεν τους μπορω τους αποχωρισμους
Συχνα μου παιρνουν ενα κομματι της ψυχης μου και το πηγαινουν αλλου.
Μακρια απο μενα εκει που η παρουσια μου ειναι περιττη κι αδυνατη.
Δεν μπορω να συνηθισω στην ιδεα της αναγκαστικης αναχωρισης για κεινο το μερος που μας διαλεξε.
Δυσκολα αποχωριζομαι τα πραγματα που με συντροφευουν για πολλα χρονια.
Κι ομως υποχρεωθηκα να αποχωριστω ανθρωπους που σημαδεψαν την ζωη και την υπαρξη μου.
Κοιταζω φωτογραφιες και ερχομαι να σε συναντησω εκει που το ειναι μου αδημονει να βρεθει χωρις ελπιδα αμεσης επιστροφης.Η αναχωριση ειναι αναποφευκτη οσο και οδυνηρη.
Ο αποχωρισμος περιεχει τα πρεπει της μικροαστικης μας δεσμευσης.Δακρυα,συναισθηματα κι ευχες.Προτιμω να ζησω ολη την σωματικη και ψυχικη μου εξαντλιση μεχρι να μηδενισω το κοντερ και να αρχισω παλι απ' την αρχη.
Η αρχη ειναι η συνειδητοποιηση.
Η μετατοπιση της πραγματικοτητας απο το ασυνειδητο στο υπαρκτο.
Δεν τους μπορω τους αποχωρισμους.Τους δεχομαι σαν την πιο αναγκαστικη συνθηκη της ζωης μου.Και περιμενω να αποκτησω χρονικη αποσταση για να αλαφρυνω.
ολο και πιο ποιητικος ο λογος σου και πιο απαιτητικη η ματια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι ομως μονο ο μικροαστισμος η τα μορφολογικα του στοιχεια
ο αποχωρισμος η αποσυνδεση αναγεται και καταγεται απο την αποκοπη του ομφαλιου λωρου, φυσικη και μεταφορικη
και αναπαραγει το αδιεξοδο του θανατου μπροστα στο μυστηριο της ζωης
ειναι σα να ζουμε ενα μικρο θανατο
και να προσδοκουμε μια αιωνια ζωη
Ειναι πραγματι ενας μικρος θανατος ο αποχωρισμος.Η δε αποκοπη του ομφαλιου λωρου μια πολυ ευστοχη παρατηρηση που δεν ειχα σκεφτει.Ισως ο λογος αποκτα γραφικοτητα οταν αναπαραγει συνεχως την λεξη ελπιδα.Γι'αυτο κραταω την προσδοκια της αιωνιοτητα, που ισως για καποιον να κραταει μια στιγμη,αλλα να ειναι για παντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
ΑπάντησηΔιαγραφήαποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Κωνσταντίνος Καβάφης, 1868-1933
Γιάνναααα μουυυυυ!τι να πουν και αυτοί που ετοιμάζονται οσονούπω να αποχωριστούν την εξουσία!χο,χο
δες και τη φωτο από το προφιλ,θα το αφήσω μόνο για σήμερα έτσι για να έχεις μια μικρή εικόνα!
Ρουλααααα μου τι εκπληξη ειναι αυτη.Μια φατσουλα ολο γλυκα.Γιατι μου κρυβοσουνα καλε μου;Και το μπλογκ πως θα σε διαβαζω παιδακι μου;Περιμενω ε!Λοιπον ρουλιτσα αυτοι οι ανθρωποι ειναι πολυ κουρασμενοι γιατι οπως βλεπεις με δουλεια και αυταπαρνηση πηγανε την Ελλαδα ψηλοτερα.Ε τωρα θα ξεκουμπιστουνε ,συγγνωμη θα ξεκουραστουνε ηθελα να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ευχομαι να δω επιτελους κατι, εστω και μικρο να αλλαζει.Εδω θα ειμαστε για να τα λεμε.ΦΙΛΙΑ ΡΟΥΛΑ.
Καλησπέρα καλή μου Γιάννα σου εύχομαι ένα ωραίο σαββατοκύριακο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος το παρόν προσπάθησε να αλλάξεις ρουτίνα, έτσι είναι ο σιχαμένος χωρισμός για τον περισσότερο κόσμο.
Αχ, θα πρέπει να έφυγε η κορούλα σου.
Δυστυχώς έτσι είναι, σαν τα πουλιά που πρέπει να τα μαθαίνουμε να πετούν μόνα τους αλλά με αλλο πόνο.
Όπως ξέρεις ο χρόνος είναι ο καλλίτερος γιατρός, ότι και να σου γράψω και να πούμε δεν περνά . Υπομονή!!!!
Πολλα φιλακια
Αχ βρε ΕΥΗ μου πως με καταλαβες!!!Και το νοιωθω πολυ καλα πως τα πουλια πρεπει να πεταξουν με τα φτερα τους μακρια και να γινουν ανεξαρτητα.Αλλα καθε φορα μου βγαινει η ιδια θλιψη και ενας μικρος αναστεναγμος.Εχεις τις ευχες μου για να περασεις ομορφα και να χαιρεσαι την καθε στιγμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Γιάννα , Βασικά σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ για τη θετική ενέργεια που εισέπραξα από την επίσκεψη και το όμορφο σχόλιο σου στο blog μου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνώντας από το δικό σου με αυτά που διάβασα με έβαλες σε σκέψεις . . . .
Βλέπεις έχω και εγώ ένα μικρό ανθρωπάκι είναι 8 μηνών και δε μπορώ να ξεκολλήσω από δίπλα του , φαντάζομαι πως θα είναι όταν έρθει και η δική μου η σειρά . . . .
Ξέρω είναι λίγο νωρίς να τα σκέπτομαι αυτά αλλά βλέπεις ο καιρός περνά γρήγορα . . . . !
Θα τα λέμε !
Υ.Γ. Χρόνια σου Πολλά για τα γενέθλια σου !
θελω πολυ να σε ευχαριστησω και εγω για την επισκεψη και το γλυκο σου σχολιο.Το μικρο σου ανθρωπακι ειναι αυτη την στιγμη η πεμπτουσια της ζωης σου.Να το χαιρεστε και να το βλεπετε καθε μερα να ανθιζει σαν το πιο υπεροχο μπουμπουκι.Τα παιδια μας ειναι το κυτταρο,και η συνεχεια της ζωης.Ευχομαι να τα λεμε συχνα και παλι ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι διαβάζω εδω... γενέθλια? πότε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δε Ρούλα μας αφαιρει την φωτογραφία της ?
Μα το είχε γράψει ότι είναι σκανδαλιάρα!!!
με εμας? όχι βρε Ρουλακι μόνο με το αμόρε σου.
Ο αποχωρισμος οδυνηρος,αθωος...αλλοι τον αποκοιμιζουν με δακρυα και συναισθηματα και αλλοι τον ξεγελουν με ενα χαμογελο και αναμνησεις.Δεν ακουγεται πια λεξη, εκεινη την στιγμη που η ελπιδα ενωνεται με την δεσμευση της επιστροφης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυη επειδη η Ρουλα ειναι πραγματι σκανταλιαρα εγω την αποθηκευσα την φωτο για να βλεπω οποτε θελω το γλυκο χαμογελο.Τα γενεθλια περασανε και παμε γι'αλλα.Φιλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητε ανωνυμε πολυ ποιητικο και συναμα συναισθηματικο το σχολιο σου.Ναι η δεσμευση της επιστροφης ειναι η ελπιδα να ανταμωσουμε παλι τα αγαπημενα μας προσωπα και να αναγεννηθουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ συγκινουμαι πολυ.. ετσι στεναχωριεστε οι μαμαδες οταν φευγουμε? και δε μας το δειχνετε ποτε να μη στεναχωρεθουμε εμεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλα
Οι μαμαδες πρεπει να τα κανουν ολα ομορφα για τα παιδακια τους.Δεν εχει σημασια η ηλικια των παιδιων,μονο η αγαπη μετραει.Αλλα εσεις πρεπει να φυγετε μακρια με ολες τις ευχες μας.Να εισαι καλα κοριτσακι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυτε εγω αντεχω τους αποχωρισμους
ΑπάντησηΔιαγραφήειδικα ανθρωπων που αγαπω
-σκορπιζομαι
δεν αντεχω τις αγκαλιες στα τρενα και την ενταση του χωρισμου
μπαινω αμεσως στην διαδικασια της προσμονης..
-ειναι τοσο διαφορετικη απο την αναμονη!
.....κι εχω ως αμυνα
παψει να δεχομαι εδω και καιρο το δεσιμο με πραγματα..
-τιποτα!
καληνυχτα Γιαννα μου
που σε πολλα με βρισκεις συμφωνη:)
Γιαννα μου να'μαι και εγώ στο blog σου είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος και χαίρομαι που σε γνώρισα.Βίωσα και εγώ αυτο το συναίσθημα όταν φύγαν ταπαιδιά μου μέσα σ'ένα χρόνο και τα δυο,αλλά οταν σαν θεατης πλέονπαρακολουθείς να ανοιγουν τα φτερά τους καινα παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους,δεν υπάρχει μαγαλύτερη ικανοποίηση πίστεψέ με!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οτι δεν δενεσαι με πραγματα το θεωρω σοφο talisker.Τα τελευταια χρονια προσπαθω κι εγω να απαλλαγω απο διαφορες συναισθηματικες αποσκευες που κουβαλουσα καιρο.Και αφηνω πια το αισθημα της προσμονης να μεγαλωνει μεσα μου για να ξαναδω αυτους που επιθυμω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ χαιρομαι που σε συναντω ilystouxronou.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδια πρεπει να φευγουν για να νοιωσουν ολη την γευση της ζωης,που ειναι αλλοτε γλυκεια και αλλοτε πικρη.Αυτη ειναι και η ουσια της υπαρξης νομιζω.Και μεις παντα εκει να τα τροφοδοτουμε με συναισθηματα,αλλα χωρις υπερβολη,και να χαιρομαστε με την χαρα τους.