Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ

Ποσο ρευστα μπορει να ειναι καποια πραγματα μεσα μας.Στην αρχη δεν το καταλαβαινουμε και κυριως οταν ειμαστε παιδια και ο χρονος κυλαει με διαφορετικους ρυθμους, την ιδια στιγμη που η καθημερινοτητα μας εξαρταται απο αλλους και μεις ακολουθουμε πολλες φορες χωρις να μπορουνε να φερουμε αντιρρησεις.
Οταν ημουν μικρη θυμαμαι οτι πολλα φαγητα που εφτιαχνε η μητερα μου,ηταν αδυνατον να τα φαω.Ημουνα αληθινα δυστυχισμενη οταν γυριζοντας απο το σχολειο πεινασμενη,μου ανακοινωνε με σοβαροτητα,οτι ειχε μαγειρεψει οσπρια φακες,ρεβυθια,η φασολαδα.Ετρωγα μονο ψωμι και πηγαινα να διαβασω.Και μετα αντε να τιθασεψει την πεινα του ενα παιδι του σχολειου,ως το βραδυ.Ψαχουλευα να βρω διαφορα για να χορτασω.

Ποτε δεν μας εκανε την χαρη να φερει στο τραπεζι διαφορετικο φαγητο,ισως γιατι πολλες φορες δεν το επετρεπαν και τα οικονομικα μεσα της οικογενειας.Οι ανθρωποι αυτοι που ειχανε ζησει ενα πολεμο και ειχανε στερηθει ακομα και το ψωμι,θεωρουσαν οτι ενα βασικο πιατο φαγητου στο τραπεζι ητανε αρκετο για να θρεψει την οικογενεια.



Υστερα η μαμα μου εφτιαχνε τυρι,γιαουρτι,ρυζογαλο.Δεν ηθελα ουτε να τα βλεπω.Δεν μου αρεσε καθολου που οι συμμαθητες μου αγοραζαν φετα απο τον μπακαλη και γω επρεπε να τρωω ενα τυρι που εφτιαχνε η μαμα μου.Ντρεπομουνα κιολας και δεν ηθελα να το λεω.

Μονο το υπεροχο ψωμι της μου αρεσε.Το ζημωνε απο το προηγουμενο βραδι,στη μεγαλη πηλινη λεκανη με τη βοηθεια της γιαγιας και στο τελος ελεγε παντα"να μην ξεχασω να κρατησω προζυμι".Την επομενη μερα επαναλαμβανε τη διαδικασια και εχωνε τις δημιουργιες της σε πετσετες μεχρι οι μυκητες της μαγιας να κανουν το θαυμα τους.Κι οταν αργοτερα το ψωμι ειχε φουσκωσει,πηγαιναμε με την αδερφη μου την πινακωτη στον φουρνο της πλατειας,για να ψηθει.Υστερα φερναμε στο σπιτι 5-6 υπεροχα καρβελια με μια χρυση κορα ολο γωνιες και σουσαμι.Ειχε μια υποξυνη γευση,μπορουσες να το τρως σκετο και γεμιζε το στομα σου γλυκα.Το καλοκαιρι το τρωγαμε στη σκια της μουριας με τσακιστες ελιες και κατακοκκινες ντοματες.


Αλλα η ιστορια ειχε και συνεχεια γιατι αρχες Σεπτεμβρη ειχαμε και τον τρυγο.Μαζι με τον μουστο που εμπαινε στο βαρελι για τη χρυση ρετσινα,η μαμα μου εφτιαχνε μαρμελαδα απο σταφυλι,μουσταλευρια και κουλουρακια,που με κοιτουσαν ολοστρογγυλα γεματα απορια,απλωμενα στο ταψι του φουρνου.Μοσχομυριζε τοτε η γειτονια καθως τα εψηνε,αλλα εγω ειχα πολυ κακη σχεση μαζι τους και δεν τα ετρωγα ουτε στις μεγαλες μου πεινες.

Στο τελος εφτιαχνε ενα μεγαλο πηλινο βαζο με πετιμεζι και το εβαζε με περηφανεια στο ντουλαπι.Τα βραδυα του χειμωνα γεμιζε τα φλυτζανια μας μ'αυτο το σκουροχρωμο υγρο,μας εδινε και μπολικο ψωμι να το φαμε για να μας δυναμωσει.
Σ'αυτο το σημειο το μαρτυριο μου εφτανε στην κορυφωση του.Εκλαιγα δυστυχισμενη με το χαλι της οικογενειας μου και ευχομουνα να γινει κατι, να σπασει το βαζο και το πολυτιμο υγρο της μανας μου να χυθει κατω στο χωμα.

Και περασανε πολλα χρονια απο τοτε,χαθηκαν τα τυρια,το γαλα και το αγνο γιαουρτι.
"Γιαννα προσεχε στην πολυθρονα εχω σκεπασει την κατσαρολα με το γιαουρτι να πηξει.Να μην το κουνησεις."


Κι ομως την θυμαμαι στα τελευταια χρονια της ζωης της να τρωει τακτικα το ετοιμο γιαουρτι της ΦΑΓΕ με μαρμελαδα, η ζαχαρη(τρελαινοτανε για γλυκα)και κρυφογελουσα.Μου φαινοτανε τοσο παραξενο.Τα τελευταια χρονια μου αρεσουν πολυ τα οσπρια και εχω κανει αποπειρες να φτιαξω τυρι και γιαουρτι.Κι υστερα αγοραζω μουστο στην εποχη του και φτιαχνω πετιμεζι!!!Το κανω αρκετα πηχτο σαν μελι.Περιχυνω μ'αυτο το γιαουρτακι μου και η γευση απογειωνεται.Το βαζω και στο χοιρινο με τα δαμασκηνα,οταν καραμελωνω κρεμμυδακια και καροτα για γαρνιτουρα στο κρεας,το βαζω και στο ψωμι.

Αναρωτιεμαι τι θα ελεγε η μανα μου αν με εβλεπε να τρωω πετιμεζι και να χαιρομαι κιολας.
Ποσο αλλαζει τελικα ο ανθρωπος στην πορεια της ζωης;Και ποσο τον επηρεαζουν τα γονεϊκα προτυπα που ολο κι επιστεφουν καθως μεγαλωνουμε;
Μου λειπει βεβαια παντα το γλυκο ψωμι της μανας μου κι ενα κομματι τυρι,απο κεινο το παλιο που εφτιαχνε γαρνιρισμενο με ντοματουλα και χοντρο αλατι.

32 σχόλια:

  1. Τι τρυφερή νοσταλγία που διαποτίζει με γλυκύτητα το σήμερα...
    Να είσαι καλά ,να προσφέρεις και να δέχεσαι τέτοιες ιδιαίτερες γεύσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννα, η νοσταλγική ανάρτησή σου μου έφερε στο νου τη λέξη "σπανακόρυζο", ένα φαγητό που η αδελφή μου μικρή δεν ήθελε ούτε να ακούσει. Ξεπέρασε την απέχθειά της όταν έμεινε μισή μέρα νηστική μέχρι να δοκιμάσει το σπανακόρυζο, που από τότε εντάχθηκε στο πρόγραμμά της αδιαμαρτύρητα (άλλου είδους παιδαγωγία τότε...). Πόσα άραγε από αυτά που μας αρέσουν ή δεν μας αρέσουν είναι απλά ιδιοτροπίες, της ηλικίας ή της συνήθειας; Και μόνο η σκέψη ότι έχουμε ένα σωρό πράγματα που άλλοι στερούνται θα έπρεπε να μας βάζει μυαλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ειμαι πολυ τυχερη γιατι η μαμα μου ξερει να ζυμωνει και μας φτιαχνει τρομερο ψωμακι :)
    αλλα πρεπει να πω κατι, νομιζα οτι μουστος και πετιμεζι ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα! δεν ειναι ομως ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιάννα μου , όχι μόνο στο φαγητο ή στη νοικοκυροσύνη αλλά και όλα όσα μας έλεγε η μαμά ,άσχετα αν μας άρεσαν ή οχι τρυπώναν στο μυαλουδάκι σαν πολύτιμα διαμάντια.

    Ποτέ δε μπόρεσα να φιάξω τις τηγανήτες που έφιαχνε εκείνη.Ποτέ όμως!! Και τα παιδιά μου ακόμη νοσταλγούν τη γιαγιά και εγώ τη γλυκιά μανούλα!!
    Καλό ξημέρωμα με φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμπειρίες ζωής με γλύκα και νοσταλγία!Τα παιδιά μας,δεν τα έχουν ζήσει όλα αυτα.Και γι αυτό αυτή η ανατροπή που γίνεται τελευταία γύρω μας,θα είναι πιο επωδυνη για αυτους,η αλλαγή..η προσαρμογή.Αλλά ποτε δεν ξέρεις..ίσως να λειτουργήσει και θετικά,να είναι αιτία οι ανθρωποι να γυρίσουν παλι στο σπίτι..παραδοσιακά,με το ζεστο ψωμί απο τον φούρνο,το σπιτικό γιαουρτι.Ετσι όπως πάμε..δεν ξέρεις μπορεί να πάρουμε και μια κατσικούλα για το γάλα το γιαούρτι,το μαλλί...Αλλά ναι αλλάζουμε και επιστρέφουμε κάποια στιγμή και όχι μονον κατ'αναγκην.
    Υπέροχο Γιάννα μου!Μια αγκαλιά,και καλή σου μέρα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναζητηση
    ευχαριστω μια γλυκια γευση απο το παρελθον ειναι κατι που το εχουμε αναγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α.Παπαγιαννη
    Τελικα αυτο το σπανακορυζο εχει "βασανισει" πολυ κοσμο.Ναι ηταν μια αλλη παιδαγωγικη αυτη.Νομιζαν οτι με αυτο τον τροπο εκαναν το σωστο.Νομιζω πως τελικα αυτη η σπαρτιατικη νοοτροπια μπορει να δημιουργησει εφεδριες για το μελλον.Και σε μια στιγμης δυσκολιας να αντλησουμε μεθοδους επιβιωσης.Το αυριο θα δειξει.Καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οχι Μελισσουλα μου δεν ειναι ιδιο πραγμα ο μουστος και το πετιμεζι.Βεβαια το πετιμεζι προερχεται απο την συμπυκνωση του μουστου.Και αυτο γινεται με το βρασιμο του μουστου για αρκετη ωρα και την συγκεντρωση του φυσικου σακχαρου που περιεχει.Ειναι μια τροφη φυσικη και πολυ θρεπτικη.Μπορει ομως σε καποιους να μην αρεσει.
    Το ψωμακι της μαμας γευση ε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ειδες Κατερινα οσο μεγαλωνουμε εικονες και μνημες που εχουν σχεση με τα αγαπημενα αυτα προσωπα ερχονται ολο και περισσοτερο στο νου μας.Οι μνημες δεν κατεδαφιζονται ποτε.Αλλα και οι γευσεις μοναδικες και δυνατες οσο οι χτυποι της καρδιας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ Πελα μου μακαρι να μην ερχοταν η στιγμη οπου θα χρειαζοταν να γινει η ζωη μας τοσο δυσκολη.Αλλα ισως οπως λες αυτο να αφυπνισει την ανθρωπια μας και να μας φερει πιο κοντα.
    Και η επιστροφη σε ενα πιο φυσικο τροπο ζωης ισως ειναι τελικα ευεργετικη.Ισχυει μαλλον το "μηδεν κακον αμιγες καλου",αλλα το τιμημα φαινεται να ειναι πολυ βαρυ για καποιους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Eικόνες γλυκιές,ζεστές,ανθρώπινες!
    Τη όμορφη κατάθεση αναμνήσεων!
    Γιάννα μου,με πήρες μαζί αου σε αυτό το νοσταλγικό ταξίδι!
    Και πέρασα τόσο ζωντανά από τη μια εποχή στην άλλη...και ένιωσα τόσο δυνατά που έχουμε να θυμόμαστε φυσιολογικές ανθρώπινες στιγμές!
    Και τώρα...η επιστροφή σε ό,τι μας δημιούργησε μια αντοχή που αναμετριέται καθημερινά με το σύγχρονο τέρας που ξεπηδάει στην καθημερινότητά μας, με διάφορες μορφές!
    Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γλυκειες αναμνησεις, καμια φορα σκεφτομαι οταν τα δικα μας παιδια θα θυμουνται εμας, πως αραγε θα μας περιγραφουν; Θα υπαρχει αυτη η νοσταλγια; Πολυ ωραια Γιαννα μου η βολτα σου στο παρελθον. Και πιο ωραια η περιγραφη των συναισθηματων. Εισαι πολυ γλυκο πλασμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το ταξιδι της ζωης μας γεματο συναισθηματα, συγκινησεις, αναμνησεις γλυκειες...που περνουν σαν κινηματογραφικη ταινια ...εμπρος μας...και μας βυθιζουν σε νοσταλγικα μονοπατια..!!!
    Γιαννα μου με ταξιδεψες παλι..!! Σε ευχαριστω
    Καλη σου μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιαννα ποιητρια της ζωης, αυτη η φωτογραφια και το κειμενο με συγκινησαν...
    και δεν συμβαινει συχνα κατι τετοιο...
    να εισαι καλα και να μας ταξιδευεις, οπως λεει πολυ ευστοχα η ορφια...
    υγ1. τη συνταγη για το ψωμι την λιμπιζομαι!
    υγ2. ετσι που πας θα τα καταφερεις να με βρεις στην εισοδο του σπιτιου σου, με ενα σακκουλι γεματο πρωτες υλες, ετοιμο να μαγειρεψω, δηλαδη γεματο προφασεις για να γευθω διαφορα καλουδια
    υγ3. ειναι συνηθως δυσκολο να εκδιωξεις εναν αποφασισμενο γαστριμαργο
    υγ4. ευτυχως που α αντρας σου ειναι βαζελος και δεν θα με παρεξηγησει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιάννα μου,έθεσες ένα πολύ σημαντικό ερώτημα για τα γονεικά πρότυπα.Οι ειδικοί λένε σε μεγάλο βαθμό.Λειτουργούν ως σημεία αναφοράς των παιδιών.Στην εφηβική ηλικία απορρίπτουμε ή αμφισβητούμε το πρότυπο για να επαναπροσδιοριστούμε ως οντότητες και αργότερα ως ενήλικες υιοθετούμε συμπεριφορές και απόψεις που θεωρούμε σωστές ή απορρίπτουμε κάποιες άλλες.Πόσες φορές ως γονείς και εμείς δεν έχουμε πει ότι αυτό το λάθος των γονιών μου δεν θα το κάνω αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και εμείς δεν θα κάνουμε άλλα λάθη.
    Η μανούλα σου αν σε έβλεπε είτε έτρωγες πετιμέζι είτε όχι είμαι σίγουρη ότι θα σε καμάρωνε και θα χαιρόταν για την υπέροχη κορούλα της.Απλά θα έσκαγε ένα χαμόγελο επιπλέον την ώρα που θα έβραζες τον μούστο.
    Να τώρα,με τούτα και με τ'άλλα πεθύμησα μουστοκούλουρο,ένα μόνο,με τον καφέ μου.
    καλό σαββατοκύριακο και πολλά πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ετσι ειναι Ολγα μου.Πολλα πραγματα ειναι ζωντανα μεσα μας.Και η επιστροφη στην πηγη των αναμνησεων αν και πολλες φορες ποναει εχει τη δικη της γλυκα.
    Οπως δυσκολεψαν τωρα τα πραγματα ενας αερας απο τα παλια ειναι μερικες φορες καλη παρεα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεσποινακι μου ευχαριστω.Για φαντασου τι μπορει να λενε τα παιδια μας για μας!
    Πιστευω πως η καθε εποχη εχει την δικη της αποχρωση και οι ανθρωποι που εντασσονται σ'αυτην ειναι μοναδικοι.Εγω θελω η κορη μου να θυμαται οτι καλλιεργουσα λαχανικα στη μικρη μας γη και προσπαθουσα παντα να την καταλαβω.
    Φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ορφια καλη μου το ταξιδι εχει παντα αξια.Οπως το λεει κι ο ποιητης.Κι αν επιστρεψουμε καποτε θα ειναι απο χαρα να ξανασμιξουμε με προσωπα αγαπημενα,να θυμηθουμε οτι μας αρεσε και μας εκανε πιο σοφους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπημενε μου φιλε εγω εδω στη γη της Αττκης καρτερικα εχω απλωσει τις επιθυμιες μου και περιμενω.Περιμενω να χτυπησει η πορτα και να δω προσωπα αγαπημενα και ευχες να πραγματοποιουνται.
    Χιλιες δυο μαγειρικες μας περιμενουν και αλλα τοσα γλυκοπιοτα ποτα και τραγουδια με το σερμπετι τους.
    Αλλα ολα καλα ως εδω.Δυο βαζελους μαζι ομως θα τους αντεξω.Κασκολ,τασακια και κουπες με τριφυλλι;
    Εσεις ειστε ικανοι να βαψετε και τις μπριζολες πρασινες,να αλλαξετε χρωμα στις ντοματες.Τι να πω,ποσα να αντεξει ο ανθρωπος.Σας φιλω και περιμενω με χαρα να σας δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Λοιπον Ρουλα μου εσενα ειδικα σε περιμενουν πραγματα.Αν διαβασεις στειλε μου το μειλ σου να σου κανω μερικες ερωτησεις σε παρακαλω πολυ.
    Εγω πολλες φορες γυριζω πισω κι ανταμωνω τη μανα μου σε δραστηριοτητες και λογια που μας ελεγε.Μετα την αμφισβητηση οπως λες ερχεται μαλλον η κριση και αργοτερα ειδικα οταν γινομαστε γονεις λεμε τις ιδιες συμβουλες,τα ιδια λογια,περιμενουμε να γινουν τα πραγματα οπως τα οριζει η συνεση της ωριμοτητας και της εμπειριας που μαζεψαμε.
    Οτι ζησαμε,οτι ακουσαμε, μαζι με τους ανθρωπους που μας εθρεψαν, μια πολυτιμη κιβωτος για να διασωσει την μνημη για παντα.
    Πολλα φιλακια και στειλε μειλ το εννοω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιάννα μου, σου αξίζει και πάντα έχεις το χειροκρότημά μου! Καλό Σαββατοκυρίακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γιάννα είναι παράξενο και συνάμα υπέροχο το πόσο στενά συνδέονται οι γεύσεις της παιδικής μας ηλικίας με τις πιό ζωντανές μας αναμνήσεις από αυτήν. Ίσως αν συνεχίσεις στα βήματα της μητέρας σου, ξεκινώντας να φτιάχνεις κι εσύ τυρί και προζύμι, να μπορέσεις να φέρεις πίσω ένα κομμάτι της.
    Είναι εκπληκτική η ομοιότητα που έχεις με την μητέρα σου όπως σας βλέπω στις φωτογραφίες!
    Μάγδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μου λειπει βεβαια παντα το γλυκο ψωμι της μανας μου κι ενα κομματι τυρι,απο κεινο το παλιο που εφτιαχνε γαρνιρισμενο με ντοματουλα και χοντρο αλατι. ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΟΥΣ.
    ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ.ΠΙΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΕΙΣ.
    ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φοιβο σ΄ευχαριστω με συγκινεις.Καλο βραδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μαγδα μου καλη ευχαριστω πολυ.Νομιζω κι εγω οτι ενα κομματι απο τα προσωπα αυτα το διασωζουμε μεσα μας,οταν αναπολουμε την εικονα τους και τα εργα τους,οσο απλοικα κι αν ειναι.
    Εγω θα προσπαθω παντα και ελπιζω κατι να καταφερω τελικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σκρουτζακο μου εισαι τρυφερος ανθρωπος και σου αξιζει το καλυτερο.Να περασεις καλα και να θυμασαι οι αναμνησεις απο τα παιδικα μας χρονια ειναι το καλυτερο εφοδιο για το μελλον.Γιαυτο και τις φυλαμε πολυτιμα στο αλμπουμ της καρδιας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Οι γονείς μας επηρεάζουν πάρα πολύ..
    Θα έλεγα μας καθορίζουν. Εγώ μόνο και στην σκέψη των γονιών μου μπορώ να δακρύσω (φαντάσου)..
    Πολύ συγκινητικό που έβαλες τη φωτογραφία..
    Καλό σαββατόβραδο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΑΦΗΝΩ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. αρτιστα μου καταλαβα οτι συγκινηθηκες.
    Ειναι μια υπεροχη σχεση και οσο πιο δυνατη ειναι και ενα σπουδαιο στηριγμα για τη ζωη μας.
    Και ειναι αληθεια μας επηρεαζουν και μας διαμορφωνουν οι γονεις μας.Και νομιζω πως αυτο κραταει για παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. τελικά πάλι εκεί γυρίζουμε...στα βιώματα των παιδικών μας χρόνων...στις πρώτες εμπειρίες...

    μπράβο Γιάννα μου,
    πολύ τρυφερή ανάρτηση!
    μου ξύπνησες μνήμες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Νομίζω ότι η σχέση με το φαγητό και ό,τι δεν τρώγαμε παιδιά, έρχεται όταν τα δοκιμάσουμε αφού έχουμε πάρει τη ζωή στα χέρια μας. Τότε εκτιμάμε καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή