ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο παρελθον χρονος διαλυεται.Αποχωριζεται αυθορμητα απο το κελυφος της υπαρξης σου και παραχωρει τη θεση του στο παρον.Και πριν προλαβεις να το καταλαβεις το παρον δεν υπαρχει,εχει γινει παρελθον.Το μελλον σου σε προκαλει και σε τρομαζει σαν πινακιδα αγνωστου δρομου που σε οδηγει σε λαβυρινθο αναζητησης.
Μοιαζει να μην εχει προσωπο αλλα ειναι ποτισμενο απο την ελπιδα πως θα ειναι παντα κοντα σου οι ανθρωποι που αγαπας και τυλιγμενο στο χνουδι της αγιας καθημερινοτητας που σου φερνει ασφαλεια και σιγουρια.

Ο χρονος περναει τοσο γρηγορα σαν την αμμο που γλυστραει μεσα απο τα δαχτυλα σου σε παιχνιδια παραλιας.Αυτο που μενει ειναι οι στιγμες και τα δικα σου ιχνη χαραγμενα σε μνημες ευλαβικα φυλαγμενες.Δεν ξερω ποσο διαρκει ο χρονος.Αλλωστε μια στιγμη μπορει καποτε να ειναι τοσο πολυτιμη για σενα,που θα διαρκεσει στην ψυχη σου για παντα.

Χρονος λιτος σαν αρωμα γυναικας

Χρονος πολυτιμος σαν την αγαπη της μανας

Χρονος ελευθερος σαν τον ανεμο

Χρονος μοναδικος σαν το δακρυ σου

Χρονος τρυφερος σαν το χαδι του αγαπημενου σου

Χρονος λυτρωτικος που φερνει λησμονια και απαλυνει τις πληγες

Αυτος ειναι ο χρονος που μετραω σημερα στα γενεθλια μου.Δεν πεταω τιποτα απο οσα εχω ζησει και ελπιζω παντα πως τα καλυτερα χρονια ειναι αυτα που θα ερθουν.Αρκει να το πιστεψεις και να παλεψεις γιαυτο. Η ευτυχια δεν ειναι ενα τεραστιο κομματι τουρτας που μοιραζεται.Ειναι οι στιγμες σου που καποτε μοιαζουν μικρες αλλα εχουνε παντα τη δικη τους αξια.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε οσους γιορταζουν σημερα