ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΧΙΟΝΙΣΕ ΑΚΟΜΑ

Μια μικρη αποδραση στην Αραχωβα για ξεκουραση εχει τη χαρη της.

Εχει και καφεδακι στη λιακαδα αλλα και γευση απο παραδοση που σιγα σιγα ξεφτιζει κι αυτη καθως πληθαινουν οι μπουτικ με τα επωνυμα ρουχα και τα μπαρακια.

Η περιοχη εχει χτιστει απελπιστικα πολυ και στο Λιβαδι εχουν ξεφυτρωσει ενα καρο βιλες χτισμενες κατα τα σουηδικα προτυπα,με πρασινες και μαυριδερες στεγες σε ενα αρχιτεκτονικο παντρεμα βλαχιας και νεοπλουτισμου τοσο κραυγαλεο που σε διωχνει μακρια.

Το τοπιο ειναι θαυμασιο και οσο οδηγεις προς την Αγοριανη τα ελατα πληθαινουν και το πρασινο σε αγκαλιαζει.Φετος με τις υψηλες θερμοκρασιες μεσα στο χειμωνα το χιονι σπανιζει στην περιοχη και το χιονοδρομικο ειναι κλειστο.Οι επισκεπτες ειναι λιγοτεροι και συνηθως περιοριζονται στο Σ/Κ,η απολαμβανουν μια ημερησια βολτα με φαγητο και καφε.

Εχω ξανακανει την διαδρομη μεχρι την Αμφικλεια, οταν ολα ηταν χιονισμενα και το τσουχτερο κρυο σου παγωνε τη μυτη και τα ακροδαχτυλα.
Αυτο το παγωμενο σεντονι με τα ελατα φορτωμενα ασπρο βαμβακι και δροσοσταλιδες, μου εχει μεινει στο μυαλο σαν κατι μαγικο.

Αλλωστε εγω ετσι τον φανταζομαι παντα τον χειμωνα.Με βαρεια συννεφα που μοιαζουν να κατεβαινουν χαμηλα, χιονι, ευεργετικο κρυο και τη μυρωδια του ξυλου που καιει στο τζακι να μου χαιδευει τα ρουθουνια.

Στην πολη εχει αρκετο κρυο βεβαια,αλλα εχει και ενα λαμπρο ηλιο που βοηθαει τον κοσμο να κατσει εξω και να απολαυσει τον καφε του.Τα τσιπουρα πηγαινοερχονται ολοκαθαρα μεσα στα ποτηρια και για φρεσκο νερο τρεχεις με το μπουκαλι στη βρυση που φερνει το θειο δωρο κατευθειαν απο το βουνο.

Μου αρεσουν οι πολεις που σεβονται την παραδοση στην αρχιτεκτονικη, αλλα συνδυαζουν συγχρονα στοιχεια που προσδιδουν φως και αποψη στις κατασκευες και τις βγαζουν απο τα μουσεια για να απολαυσει ο κοσμος μια αισθητικη αλλης εποχης που ομως τολμα με μοντερνες εφαρμογες.Τα κτιρια παραμενουν ζωντανα και ειναι αναγκη να τα αντιμετωπιζουμε με σεβασμο και αγαπη.

Στην Αραχωβα πρωταγωνιστης στα στενα και στις προσοψεις των σπιτιων ειναι η πετρα,φτιαγμενη απο μαστορους με φοβερη τεχνη και σοφια θα ελεγα.Αν και ειμαι λατρης των πραγματων που ερχονται απο παλια και κουβαλανε τα σημαδια του χρονου πανω τους,ειμαι εντελως αντιθετη με την αισθητικη της βελεντζας και η λεξη παραδοσιακο με ξενερωνει τελειως.Η παραδοση δεν ειναι μια λεξη κενη που αιωρειται μεσα στο χρονο με την απαιτηση να τη διασωσουμε μονο για την ιστορια.

Η παραδοση μας αγαπαει και την αγαπαμε,εκσυγχρονιζεται και ζει μεσα μας, γιατι ετσι μπορουμε να διασωσουμε την ιδιαιτεροτητα μας σαν λαος και να ζησουμε σε απολυτη αρμονια με το παρελθον μας.
Να πατε στην Αραχωβα.Εχει ακομα το τοπικο χρωμα,τυρακι νοστιμοτατο,γλυκα ντυμενα στα καταλευκα με ζαχαρη αχνη και παιδακια εκλεκτα.Αν κατι σας μοιασει ξενο με την παραδοση, αγνοειστε το.Εχει μια γλυκα το βραδυνο χρωμα που βαφει ροδινα τα βουνα και η θεα απο ψηλα σε αποζημιωνει.