ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

Τον τελευταιο καιρο μενω μεσα τα βραδια.Μετα το μεσημερι ειναι η στιγμη να χωθω στον καναπε και με ενα βιβλιο στο χερι απολαμβανω την ηρεμια μου.Αυτη τη στιγμη την αφιερωνω στον εαυτο μου και νιωθω να κερδιζω ποντους καθως χαλαρωνω και μαθαινω καινουρια πραγματα.Αν παλι ο καιρος ειναι συννεφιασμενος και εχει αναψει και το τζακι για να νικησει το κρυο και να δωσει θαλπωρη στο χωρο,εχει ερθει η καλυτερη μου ωρα.
Αυτο σημαινει οτι θα μιλησουμε για βιβλια.Δυο βιβλια που διαβασα τελευταια και μου αρεσαν πολυ.

Ο Λουκας Μεξης στο "SHOEBOX" γραφει ενα καλοκαιρινο βιβλιο με τρελουτσικους ηρωες.Αιωνιοι φοιτητες, λατρεις της καλοπερασης, ερωτευονται πολυ και στηνουν μια καλοκαιρινη κομπινα με στοχο το χρημα.Τρεις φιλοι γυρω απο ενα κουτι παπουτσιων που δεν ανοιγει ποτε και κρυβει ενα θησαυρο παραξενο και μεθυστικο

.Οι ηρωες του Μεξη με εντελως καρτουνιστικο χαρακτηρα υπακουουν πιστα στο μυθο της αιωνιας αληθειας και πολυ γρηγορα σε κανουν μελος της παρεας.Γινεσαι ο τεταρτος πρωταγωνιστης, συμμετεχεις κι εσυ, αγωνιας, τρεχεις σε μοναστηρια και κατσαβραχα, απολαμβανεις τις στιγμες και βαζεις στοχους.
Με γλωσσα φρεσκια και σημερινη, οπως ταιριαζει στην ηλικια του συγγραφεα, το βιβλιο αρχιζει και τελειωνει με τον ιδιο τροπο.Ο Νικος, που ειναι το κεντρικο προσωπο της ιστοριας, σκηνοθετει το θανατο του και μεσα απο εντελως σουρεαλ καταστασεις, κατορθωνει να ξεφυγει, να χαμογελασει στη ζωη και στο τελος να μας κλεισει πονηρα το ματι απο τη γη της επαγγελιας.Ειναι ενα βιβλιο αισιοδοξο και χαρουμενο.Οι χαρακτηρες του ειναι "ευπεπτοι" και αληθινοι.Σε παραμυθιαζουν ομορφα και μεσα απο το σκοταδι του θανατου, στελνουν τα πιο γελαστα μηνυματα στη ζωη.
Το βιβλιο "ΟΠΩΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ "της Ελενης Πριοβολου, κερδισε το βραβειο αναγνωστων, για το 2010.Ειναι ενα μυθιστορημα γοητευτικο, γραμμενο με τολμη και πολυ αγαπη.Και λεω τολμη, γιατι τι αλλο -εκτος απο τολμημα-μπορει να ειναι η συγγραφη ενος βιβλιου που αναφερεται στις τελευταιες δεκαετιες του 190υ αιωνα και απαιτει να ειναι αληθινο.
Το βιβλιο αυτο ειναι βαθεια πολιτικο και συμπλεκει αριστοτεχνικα τα υπαρκτα προσωπα της εποχης, με τους ηρωες που γεννησε η λογοτεχνικη φαντασια.Η συγγραφεας σε μια συνεντευξη της, μας λεει οτι προκειται για το πρωτο βιβλιο μιας τριλογιας που πραγματευεται την ιστορια του αριστερου κινηματος στην Ελλαδα.

Η μυθοπλασια κινειται γυρω απο δυο ανακτορα.Το "μικρο",ενα κτισμα στον Κεραμεικο,με θεα στον ιερο βραχο.Και το "μεγαλο",εκει οπου δημιουργειται ο μυθος της βασιλικης οικογενειας.Ισχυρα και τα δυο, αποτελουν τους πολους, γυρω απο τους οποιους διαμορφωνονται χαρακτηρες, συμπεριφορες, ιστορικες εξελιξεις, παραγονται πολιτικες ιδεες και ολα αυτα τυλιγμενα στο υπεροχο αρωμα των ροδων.

Αυτο ειναι το ισχυρο οπλο που διαθετει το "μικρο"ανακτορο, για να αντιπαλευεται μαζι με τις κοινωνιστικες ιδες του την εξουσια που αδιαμφισβητητα διαθετει το "μεγαλο".Μεσα απο τις σκηνες του καθημερινου βιου, συνανταμε λογοτεχνες, πολιτικους, ιδεολογους και ολα τα στοιχεια ενος πολιτικου σκηνικου που αναπαραγεται με τον πλεον πιστο τροπο μεχρι σημερα.Στο μικρο ανακτορο προσωπα με ταπεινες καταβολες και συνηθισμενα στη φτωχια, ζουν το μεγαλειο των νεων ιδεων γυρωαπο την προσωπικοτητα ενος ισχυρου ανδρα, που αποδεικνυεται ευαλωτος στον ερωτα και στο θηλυκο καλλος.Θα διατηρησει ομως μεχρι το τελος την αυτονομια του,με μια ωριμοτητα που σπανιζει στον συγχρονο ανθρωπο.Ειναι η ιδια αυτονομια που αναγνωριζει και παραχωρει στους αλλους ανθρωπους που ζουν στον περιγυρο του.

Τα προσωπα, η τοπολογια, οι συνηθειες της εποχης, ολα ελεγμενα με ακριβεια και απολυτως αληθινα.Τελος ξαφνιαζει ευχαριστα η προσπαθεια της Πριοβολου να συνθεσει μια γλωσσα ξεχασμενη, με νεωτερα λεκτκα ιδιωματα.Το βιβλιο διαβαζεται με πολυ ενδιαφερον, σε μαθαινει ιστορια και στεκεται εντιμα στο χωρο της συγχρονης ελληνικης λογοτεχνιας.

Θα περιμενω με αγωνια τη συνεχεια.