ΗΤΑΝΕ ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΓΡΑΜΜΑ

Σας ευχαριστω γιατι εισαστε παντα εδω και μου αφηνετε τοσο συγκινητικα μηνυματα. Ειναι σπουδαιο να ξερεις πως υπαρχουν ανθρωποι που σε σκεπτονται, μπορει και να τους λειπεις λιγο και μπορει να αναζητουν την συντροφια σου.

Τελικα υπαρχουν πολυτιμα πραγματα στη ζωη και ειναι κρυμενα μεσα μας. Χρειαζεται να προσπαθησεις λιγο περισσοτερο για να ανοιξεις την πορτα της καρδιας σου και να επικοινωνησεις με οτι εσυ θεωρεις ακριβο και σημαντικο για τη ζωη σου. Τον φιλο, που απλα και αδολα θα σε πλησιασει φερνοντας μαζι του αγαπη, ειλικρινεια, ενδιαφερον.Μια και στη ζωη μου δεν ειχα ποτε βλεψεις για αξιωματα και θεσεις, ειχα παρει πολυ νωρις τις αποφασεις μου.Και ετσι εμαθα να δινω στον αλλο την ευκαιρια να ανακαλυψει τι κρυβεται στην ψυχη μου και καθοδηγει το μυαλο μου να κανω καθε φορα τις επιλογες που εγω θεωρω σωστες για μενα.

Επιλογες μακρια απο τιτλους και λαμπερα περιτυλιγματα που κρυβουν δυσαρεστες εκπληξεις και κατευθυνουν την σκεψη μας εκει που πρεπει, μακρια απο τα θελω μας και τον αληθινο μας εαυτο.Βεβαια ολοι πιστευω εχουμε καταλαβει πως οι διαφορετικες επιλογες σε οποιδηποτε πεδιο και να κινουνται, εχουν ενα τιμημα, που θα το πληρωσεις για να διασφαλισεις την ησυχια σου και τη μοναδικοτητα σου. Γιατι οι δυσκολες επιλογες εχουν και μοναξια και μικρες παρεες και συχνα το απολυτως απελευθερωτικο δακρυ.

Που λετε λοιπον το αγαπω το μπλοκακι μου και το εφτιαξα με πολυ κοπο και δουλεια, ακομα και τη νυχτα γιατι στην αρχη ολα ητανε δυσκολα και μοιαζανε βουνο που δεν ειχε τη διαθεση να σε αφησει να το κατακτησεις.Τον τελευταιο καιρο αφηνω τον χρονο να περναει χωρις αναρτησεις καθως νιωθω την καθημερινοτητα μου τοσο διαφορετικη και η ψυχη μου μαυριζει καθε μερα.Ειναι λιγο στενο το κοστουμι που μας διαλεξαν για να φορεσουμε και με βασανιζει η ιδεα της αναγκαστικης διαιτας.

Ψαχνω τροπους για να ξεφυγω απο κακες σκεψεις και θελω απελπισμενα να πεταξω την θλιψη μου στα αζητητα, αλλα ολο και με τριγυριζει τολμηρη και αποφασισμενη για ολα.

Το ξερω καλα πως ολοι τα ιδια περνατε και κανεις δεν μπορει να εχει τρελο κεφι και χαρα οταν η καθε μερα φερνει νεα μετρα και αποφασεις για το δικο μας μελλον που οριζουν αλλοι.

Θελω να ερθει καποιος να μου πει πως ολα ητανε ενα κακο ονειρο και τα εζησα στον ταραγμενο υπνο μου μετα απο τρελο μεθυσι με φιλους.

Πως ολα διορθωθηκαν και ανθιζουν λουλουδια παντου. Περπαταω στο δρομο, σφυριζω ανεμελα και ενα χαρουμενο, σχεδον ερωτικο ξυπνημα μεσα μου, με ξαναστελνει να συναντηθω με τις ανομολογητες επιθυμιες μου.

Θελω να ζησω απλα, την καθημερινοτητα μου. Αυτη που μου εκλεψαν χωρις ντροπη, οσοι μου αφαιρεσαν την ελπιδα. Πιστεψτε με αυτη ειναι η πιο μεγαλη και η μονη ισως επιθυμια μου.

Α, και θελω οπωσδηποτε να συνεχισει να υπαρχει η πνευματικοτητα μας, γιατι σε τετοιους καιρους γινεται ειδος πολυτελειας και η παραγωγη πολιτισμου μειωνεται.

Αν εχετε χρονο να περασετε οσοι μπορειτε απο το Ιδρυμα Θεοχαρακη, για να θαυμασετε το αφιερωμα στον Οδυσσεα Ελυτη και τον ονειρικο του κοσμο.Ειναι φτιαγμενος απο χρωμα, λεξεις, φως και υπεροχα σχεδια.Αυτος ο κοσμος μας αξιζει.

Υ.Γ.Για καποιο λογο που δεν μπορω να ανακαλυψω ο blogger μου δεν με αφηνει να απαντησω στα σχολια σας.Ακομα κι αυτος με παιδευει τελευταια. Σας ευχαριστω και παλι.Αυτη τη φορα ελπιζω να τα καταφερω.