ΣΤΗΝ ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Αυτη την εβδομαδα εκανα αλλη μια μικρη καλοκαιρινη αποδραση κοντα στη θαλασσα του Αιγαιου.Η Κυθνος ειναι ενα μικρο νησι αναμεσα στη Τζια και τη Σεριφο κι αν παρεις το καραβι απο το Λαυριο, πολυ γρηγορα εχεις φτασει στο λιμανακι της,αλλα την ιδια στιγμη εχεις ταξιδεψει και στο χρονο.Με μια αγκαλια λουλουδια,γεματη ξερολιθιες και τη θαλασσα της να γυαλιζει στον ηλιο σε υποδεχεται.Και συ νιωθεις πανευτυχης γιατι με ενα μοναδικα απλο τροπο εχεις περασει σε αλλη εποχη,που μοιαζει λιγο με τη δεκαετια του 70.

Το νησακι δεν εχει εκπληκτικες ανεσεις,δεν εχει πενταστερα ξενοδοχεια και δυνατη μουσικη στα νυχτερινα μαγαζια.Εχει ομως μια πανεμορφη χωρα,με στενα δρομακια,λιγοστα μαγαζια και ανθρωπους γελαστους που παλευουν την καθημερινοτητα τους και νομιζω πως θεωρουν τους εαυτους τους τυχερους,γιατι ζουν σε ενα τοπο που τους χαριζει ανασα και ηλιο.

Οταν χρειαστηκα χρηματα απο την Εθνικη τραπεζα-γιατι η ξεχασιαρα δεν πηρα απο την γειτονια μου πριν φυγω-μου ειπαν οτι δεν υπαρχει ΑΤΜ και στο λιμανι υπαρχει αντιπροσωπος της τραπεζας,που τηλεφωνει στην Αθηνα παιρνει εγκριση και σου δεινει τα χρηματα σου με χρεωση 3 ευρω.

Η Κυθνος σου ζηταει να μην εχεις απαιτησεις.Το ταβερνακι μικρο διπλα στο κυμα ειχε δυο, τρια μαγειρευτα,τυρι που εφτιαχναν μονοι τους οι ιδιοκτητες,ντοματες απο το μποστανι τους και πολυ χαμογελο.Στο διπλανο τραπεζι ακουω την απαιτητικη κοπελια να ζηταει coca cola zero."Και τι θα πιω εγω τωρα;"Στην Κυθνο εισαι καλη μου.Εδω οι ανθρωποι ειναι σχεδον ξεχασμενοικαι παλευουν με οσα μεσα εχουν για την επιβιωση.Παλευουν αυτοι ολο το χειμωνα σαν τους ακριτες, για να παμε εμεις λιγες μερες το καλοκαιρι και η αγωνια μας ειναι μην μας λειψει τιποτα.Στο κατω κατω εδω ηρθες γιαυτα τα λιγα,αλλιως αλλαζεις προορισμο.

Ο κοσμος ειναι ελαχιστος και τα περισσοτερα μαγαζια αδεια.Ολοι ανησυχουν και εχουν την ιδια ερωτηση.Θα ερθουν οι τουριστες,θα γεμισουν τα λιγοστα δωματια και τα φροντισμενα ταβερνακια;Στο δρομο, σου λενε ολοι καλημερα κι ας μην σε ξερουν,και σε ρωτανε αν περνας καλα.

Το νησι εχει κακο οδικο δικτυο και πολλα πανεμορφα σημεια του μενουν ανεκμεταλλευτα.

Πολυ κοντα στη Χωρα βρισκονται τα Λουτρα.Θερμες πηγες,που χαριζουν ευεξια,θεραπευουν διαφορες παθησεις και ειναι γνωστες απο την αρχαιοτητα.Ενας πλουτος μοναδικος που τον εχουν στα αζητητα.Το παλιο Ξενια σκουριαζει πισω απο κλειστες πορτες.Το ιδιο και οι μπανιερες που ουτε να τις επισκευτεις δεν μπορεις.

Ενας τοπος που θα μπορουσε να γινει μια υπεροχη λουτροπολη και να προσφερει τελεια πακετα διακοπων,να δημιουργησει θεσεις εργασιας για να μενουν οι νεοι στον τοπο τους και να δωσει αλλη πνοη στο νησι,ειναι βυθισμενος στη σιωπη και την μελαγχολια.

Δυτικα του νησιου,μια στενη λωριδα αμμου,συνδεει τη στερια με το νησακι απεναντι και δημιουργει δυο διδυμες παραλιες με καταλευκη αμμο και υπεροχα νερα.Ειναι η Κολωνα.Η πιο διασημη παραλια του νησιου.Δεν μπορεις να φτασεις ως εκει και να το απολαυσεις,γιατι ο δρομος ειναι καταλληλος μονο για τετραποδα που διαθετουν και φοβερη υπομονη.Κατσικοδρομος του κερατα, που αν συναντηθεις με αντιθετο αυτοκινητο,πρεπει να βγαλεις φτερα για να περασεις.

Μειναμε να κοιταζουμε στο βαθος τα κοτερα να την προσεγγιζουν με την ησυχια τους.

"Μα γιατι δεν φτιαχνετε ενα δρομο να μπορει ο κοσμος να φτανει ως εκει να απολαυσει το μπανιο του;"ρωταω τον κυριο στη διπλανη ταβερνα.

Τα συμφεροντα κοριτσι μου.Η μοναδικη ταβερνα που υπαρχει εκει φοβαται οτι θα ανοιξουν κι αλλες και τα γιωτ θα χασουν την ησυχια τους και την μοναδικοτητα του τοπιου.Ετσι ο δρομος καθυστερει μου λεει και με αφηνει εμβροντητη.

Μηδενιστικη ελληνικη νοοτροπια που καταστρεφει και σπανιως δημιουργει.

Την Παρεσκευη που φευγαμε για το Λαυριο το πλοιο ηρθε γεματο κοσμο και αυτοκινητα.Πολυ χαρηκα γιατι σκεφτηκα οτι οι καλοι αυτοι ανθρωποι θα εχουν αρκετη δουλεια και τα μαγαζια τους θα γεμισουν.Και ετσι δεν θα ανθισουν οι γλαστρες τους μοναχικα αφημενες στη ζεστη ενος καλοκαιριου χωρις ψυχη για τον τοπο.

Εφυγα παιρνοντας μαζι μου το χαμογελο της Ειρηνης απο το ταβερνακι της στην Αποκρουση.

Μας κερασε γιαουρτι με πορτοκαλι και τριμμενο μπισκοτο απο πανω.Το εχω φτιαξει μονη μου με γαλα απο τα δικα μας ζωα μου ειπε.Γευση μοναδικη δοσμενη απο την ψυχη της απλης αυτης γυναικας,που ελπιζει να γεμισει το μαγαζι της, για να μπορει να τα βγαλει περα και το χειμωνα που θα μεινει μονη της.

Υ.Γ.θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στη φιλη μου την ΟΛΓΑ,για τις πληροφοριες που μου εδωσε για το νησι.

Οποιος ενδιαφερεται για τα υπεροχα δωματια που μειναμε στη χωρα ειμαι προθυμη να του δωσω τα στοιχεια.