ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ

Απο μικρη μου αρεσε να διαβαζω.Θυμαμαι τα καλοκαιρια που τελειωνε το σχολειο πηγαινα διακοπες στη θεια μου σε ενα μικρο εξοχικο κοντα στη θαλασσα να περασω μερικες μερες με την συντροφια της μεγαλυτερης ξαδερφης.Παντα επαιρνα μαζι μου τα βιβλια μου.Και τα κρατουσα με μια περηφανεια λες και ειχα πανω μου τις τυχες του κοσμου.

Τοτε διαβαζαμε με παθος Καζαντζακη,Λουντεμη,Σαμαρακη μετα τα βιβλια της Λιλης Ζωγραφου και τα πρωτα μας ποιηματα με μια ονειροπολα διαθεση και με τα ματια κλειστα φανταζομασταν καινουριους κοσμους και ταξιδευαμε γλυκα.Στη μεταπολιτευση οταν πηγαμε στο πανεπιστημιο,ητανε πια η απαρχη μιας εποχης με αλλη κουλτουρα.Τοτε φωναζαμε για την στρατευμενη τεχνη και διναμε αγωνα για να διαβασουμε τα πιο δυσκολα βιβλια,να βγουμε μετα στις παρεες να πουμε την γνωμη μας.Και δεν γινοτανε να τα καταλαβαινουμε και ολα σε μια ηλικια των 18-20 αλλα αυτο ητανε μυστικο και το κρυβαμε μην τυχον και φανουμε κατωτεροι στα ματια των αλλων.Αν δε ειχαμε και κανενα κρυφο ερωτα με κεινο τον ψηλο με τα γαλαζια ματια της Φιλοσοφικης που ψηφιζε πανσπουδαστικη,τοτε ο αγωνας ητανε μεγαλυτερος και πολλες φορες δυστυχως ανισος,γιατι παντα υπηρχε μια ομορφοτερη και πιο κουλτουριαρα απο σενα.

Τελος παντων εχω ξεφυγει για τα βιβλια λεγαμε.

Τι Εριχ Φρομ,τι Πουλαντζας,Βιλχελμ Ραιχ,Παντελης Καλιοτσος,Φωκνερ και Τσιρκας.

Και ποσοι αλλοι.Οσο πιο δυσκολος και περιεργος ο τιτλος τοσο πιο πολυ ηθελες να χωθεις να διαβασεις και να βρεις τον τροπο να το κατανοησεις.Μα οι λεξεις τοτε επαιζαν το δικο τους παιχνιδι.Με ορους δυσνοητους,με μια δικη σου δυσκολια γιατι απο την μια ησουνα παιδι και απο την αλλη το σχολειο ειχε φροντισει να σου κλεισει τα ματια και το στομα τοσα χρονια,επαιζες κρυφτουλι με τη μαθηση και ειχες παντα αποριες και κενα.

Θυμαμαι μια φορα περπατουσα στη Σταδιου με το κεφαλι μου κουβαρι και με ενα σωρο σκεψεις απο αυτες που βασανιζουνε ενα νεο ατομο που ψαχνει την ταυτοτητα του,προσπαθει να βρει το σκοπο του και να βαλει ενα στοχο.Ειχα παντα τοτε ενα βλεμμα γεματο απορια και μια αγωνια στη ψυχη τεραστια.Μπροστα στο βιβλιοπωλειο του Σιδερη σταματαω.-Νομιζω δεν υπαρχει πια-Θυμαμαι ξαφνικα ενα βιβλιο που μου ειχε προτεινει ενας κουλτουριαρης φιλος μου και αποφασιζω να μπω μεσα να το αγορασω.Με μια φωνη ολο αμυχες,σαν του Κωνσταντινου στην γνωστη ταινια που προσπαθει να περιγραψει το προφιτερολ,λεω στον προθυμο πωλητη.Θελω το "θεος και κρατος"του Μπακουνιν.Με κοιταζει ο αλλος και αλλαζει η οψη του.Δυστυχως δεν το εχουμε μου κανει.Γυριζω να φυγω απογοητευμενη και την ιδια στιγμη τον ακουω να λεει στον συναδελφο του γεματος ειρωνια.Αυτα ειναι βιβλια ρε!Κοιτα τι διαβαζουνε οι νεοι.Εγω απογοητευση και θυμο μαζι.

Τελευταια εκανα μια προσπαθεια να ξεκαθαρισω τα παλια μου βιβλια και να νοικοκυρευτω λιγακι,γιατι δεν θα εχω χωρο ουτε να σταθω στο μικρο γραφειακι.Τα βιβλια εχουνε φτασει ως το ταβανι και εχω βαλει και στο πατωμα.Το τι βρηκα στους θησαυρους μου δεν περιγραφεται.Πολλα τα ειχα ξεχασει και γελασα πολυ με την ανακαλυψη τους,ολα συνδεδεμενα με μια αναμνηση των χρονων της ανεμελιας.Τοτε που ολος ο κοσμος ητανε δικος μας και η ευκαιρια για αλλαγη δικη μας κι αυτη.

Μου εμεινε ομως η χαρα του βιβλιου και παντα ψαχνω με αγωνια στις καινουριες εκδοσεις η χανομαι με τις ωρες στα βιβλιοπωλεια του κεντρου για να βρω αυτο που μου αρεσει.

Εκθεση βιβλιου το καλοκαιρι στα νησια διπλα στην παραλια με τον κοσμο να χαζευει;Το καλυτερο μου.Δεν το χανω με τιποτα.Αγοραζω παντα γιατι εκει βρισκεις και καποια βιβλια που εχουνε χαθει πια.

Τωρα αν πατε διακοπες και θελετε να διαβασετε κατι, το βραδυ κυριως, ελεγα να προτεινω μερικα βιβλια που μου αρεσαν πολυ.

Ο Ιαν Μακ Γιουαν ειναι ενας τρυφερος και συγχρονως λεπτομερης ανατομος της ανθρωπινης ψυχης.Με θαυμαστη δεξιοτεχνια που συγκινει, τεμνει,αποσυνθετει,αναλυει και χαραζει βαθια τις ανθρωπινες σχεσεις και τον τροπο που τις καθοριζει.Μας μαθαινει πως η ζωη ειναι παντα ανοιχτη στο τυχαιο,στη συμπτωση,στο ξαφνικο συνταιριασμα.Αλλα αυτη η τυχη στο παρασκηνιο της κρυβει μνημες,ιχνη απο σκηνες και βιωματα παιδικα που σημαδευουν και καθοδηγουν αργοτερα τα βηματα της ενηλικιωσης.Και η τυχη διακοπτεται οταν οι αποκαλυψεις ειναι καταιγιστικες και μοιραιες.

Δυσκολα συνθετει στο τελος τα δημιουργηματα του.Στελνει ετσι τον αναγνωστη του να συναντησει τους ηρωες του στο καταφυγιο τους για να συνδεθει μαζι τους οριστικα στη χαρα και στη λυπη.Κυριως στη λυπη και στη μελαγχολια.Δεν επιδιωκει την ταυτοποιηση προσωπων και καταστασεων,αλλα με μια μαγικη κινηση εχει διδαξει και προβληματισει.

Η ΑΚΤΗ πολυ αγαπημενο μου το ιδιο και η ΕΞΙΛΕΩΣΗ για οσους δεν ειδαν την ταινια.

Στο ιδιο μοτιβο και το ΣΑΒΒΑΤΟ.Τα βιβλια αυτα δεν ειναι προσφατες εκδοσεις αλλα αυτο δεν μειωνει το ενδιαφερον τους.

Και μια μικρη αναφορα στο ΙΜΑΡΕΤ του Γ.Καλπουζου.

Βιβλιο που κανει πραξη με θαυμαστο τροπο την τεχνη της μυθιστοριας.

Ιστορια και μυθος μαζι, με τα γεγονοτα να σου μαθαινουν και να σε κρατανε σε αγωνια.Ο συγγραφεας εχει μελετησει με αγαπη και ενδιαφερον την ιστορια της ιδιαιτερης πατριδας του της Αρτας και η μυθοπλασια ειναι αριστοτεχνικη.

Αξιζει να διαβαστει γιατι διαφερει πολυ απο τα κοινα ιστορικα βιβλια που για μενα εχουν μικρη λογοτεχνικη αξια και αποσκοπουν σε αλλα οφελη.

Προφατα κυκλοφορησε στα αγγλικα το τελευταιο βιβλιο του αγαπημενου μου Jonathan Coe με τιτλο "The terrible privacy of Maxwell Sim"

Θελω να το διαβασω στα ελληνικα και ετσι θα περιμενω λιγακι.Οταν το βρω θα σας γραψω τις εντυπωσεις μου.

Αυτο το καλοκαιρι να διαβασετε,να χαλαρωσετε, να αγαπησετε,να χαρειτε.Ειναι αναγκη.